زمینه و هدف: سکته مغزی از اصلی ترین مشکلات سلامت سالمندان در دنیا می باشد. بیماری ممکن است بحران های معنوی زیادی در فرد ایجاد کند.هدف از این تحقیق، بررسی ارتباط دعا با سلامت معنوی در سالمندان مبتلا به حوادث عروق مغزی می باشد.

روش بررسی: در این مطالعه همبستگی ۱۴۲ بیمار مبتلا به حوادث عروق مغزی بخش نورولوژی بیمارستان بوعلی سینا ساری مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه ی استاندارد سلامت معنوی پلوتزین و الیسون و پرسشنامه ی دعا  مراویگلیا بود. . داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS۲۰ و با کمک شاخص های آمارتوصیفی( میانگین و انحراف معیار) و ضریب همبستگی پیرسون  و تی مستقل وتحلیل واریانس تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: از ۱۴۲ بیمار مورد بررسی ۶۴نفر(۴۵,۱%) مرد و ۷۸نفر(۵۴.۹%) زن بودند. میانگین سنی آنها ۷.۶۷±۷۲.۹۷سال با دامنه سنی ۹۵-۶۰سال بود. میانگین نمره ی کل دعا ۲۵.۵۰±۱۸۱.۶۲ و بالاترین میزان نمره ی دعا مربوط به تناوب دعا بامیانگین  ۲۲.۳±۹۶.۴۷بوده است. میانگین نمره کل سلامت معنوی ۱۸.۸۹±۱۰۱.۲۸ نیز بالا بود . همبستگی بین دعا و سلامت معنوی مستقیم بوده و ارتباط معنی داریبین آنها وجود داشتp<۰/۰۰۱, r=۰/۶۰۲)). همچنین ارتباط معنی داری بین سن و سلامت معنوی وجود داشت(p<۰/۰۰۱, r=۰/۶۰۷).ارتباط معنی داری بین سلامت معنوی با تحصیلات، شغل و وضعیت تاهل وجود نداشت.

نتیجه گیری: انجام فرائض مذهبی و دعا می تواند منبعی قوی برای تطابق با شرایط تنش زا و حمایت های روانی- اجتماعی در بیماران با سکته مغزی باشد .