اهداف در سال‌های اخیر مسائل روان‌شناسی و روان‌درمانی به‌خصوص در سالمندان مورد توجه قرارگرفته است. به دلیل افزایش آمار اختلالات روانی در سالمندان، شناسایی عوامل تأثیرگذار بر سلامت روان سالمندان اهمیت پیدا کرده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی ارتباط بین بهزیستی روان‌شناختی و استحکام روانی در سالمندان با نقش میانجیگر فعالیت بدنی است. 
مواد و روش ها این پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است که داده‌های آن با استفاده از پرسش‌نامه‌های بین‌المللی فعالیت بدنی، استحکام روانی و بهزیستی روان‌شناختی از بین سالمندان جمع‌آوری شد. بدین منظور ۲۱۷ نفر (۱۰۷ سالمند فعال و ۱۱۰ سالمند غیرفعال) با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند با میانگین سنی ۱۲/۳±۳۸/۶۵ انتخاب شدند و همه آن‌ها پرسش‌نامه‌های مذکور را تکمیل کردند. هوشیاری کامل و داشتن سلامت روانی و ذهنی از معیارهای ورود به مطالعه بود. داده‌ها با استفاده از ضریب همبستگی بررسی شد. برای تعیین نقش واسطه‌ای فعالیت بدنی از آزمون بوت‌استرپ و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه ۲۱ نرم‌افزار SPSS و نسخه ۱۸ نرم‌افزار AMOS استفاده شد. سطح معناداری ۰۵/۰>P در نظر گرفته شد.
یافته ها شرکت‌کنندگان با استفاده از پرسش‌نامه بین‌المللی فعالیت بدنی در دو گروه فعال و غیرفعال قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین اکثر خرده‌مقیاس‌های استحکام روانی و بهزیستی روان‌شناختی ارتباط مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین مشخص شد میانگین استحکام روانی و بهزیستی روان‌شناختی سالمندان فعال نسبت به سالمندان غیرفعال بالاتر است و نیز متغیر فعالیت بدنی توانست به عنوان عامل میانجیگر بین استحکام روانی و بهزیستی روان‌شناختی ایفای نقش کند.
نتیجه گیری با توجه به نتایج پژوهش حاضر و نقش میانجی فعالیت بدنی در استحکام روانی و بهزیستی روان‌شناختی، تشویق سالمندان به انجام فعالیت‌های بدنی و ورزشی می‌تواند به افزایش سلامت روانی و افزایش بهزیستی روان‌شناختی در آن‌ها کمک کند.