اهداف: تحقیق حاضر، به‌منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و خشکی بر کنترل تعادل و خطر سقوط مردان سالمند سالم انجام شد.
مواد و روش‌ها: بدین منظور تعداد ۴۵ مرد سالمند بالای ۶۵ سال به‌صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه تمرین در آب، تمرین در خشکی و کنترل تقسیم شدند و هر گروه شامل ۱۵ نفر بود. دو گروه تمرین در آب و گروه تمرین در خشکی به‌مدت۱۲ هفته، هر هفته ۳ جلسه و هر جلسه به‌مدت ۶۰ دقیقه، در تمرینات مشابه در دو محیط آب و خشکی شرکت می‌کردند.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در آب و بیرون آب بر تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط سالمندان تأثیر معنی‌داری دارد (P≤۰/۰۵). همچنین نتایج از تفاوت معنی‌داری بین داده‌های پس‌آزمون و آزمودنی‌های دو گروه تمرین و گروه کنترل حکایت دارد (P≤۰/۰۵)، هرچند تفاوت معنی‌داری بین نمرات پیش و پس‌آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (P≥۰/۰۵). از سوی دیگر نتایج تفاوت معنی‌داری را بین دو گروه تمرین در آب و خشکی نشان نداد (P≥۰/۰۵).
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این پژوهش، به‌کارگیری تمرینات در آب و خشکی منجر به بهبود تعادل ایستا، پویا و خطر سقوط در سالمندان می‌شود.