اهداف: هدف این پژوهش بررسی ۶ هفته برنامه تمرینی ثبات مرکزی بر میزان زمین خوردن سالمندان است.

مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، ۴۰ نفر از زنان سالمند (میانگین سن: ۶۶/۲۰±۵/۹۸ سال، وزن: ۶۲/۶۰±۵/۷۸ کیلوگرم، قد: ۱۵۹/۹۴±۷/۸ سانتی متر)، به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. آزمودنی ها یک هفته قبل از شروع تمرینات ثبات مرکزی، بر اساس نمرات آزمون تعادلی برگ به دو گروه «با خطر زمین خوردن کم» (گروه ۱) و «با خطر زمین خوردن زیاد» (گروه ۲) تقسیم شدند. سپس به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه های تجربی، تمرینات ثبات مرکزی (شامل سه سطح) را انجام دادند. مدت تمرین در هر جلسه تمرین، حدود ۳۰ دقیقه و طول دوره تمرینی ۶ هفته (به صورت یک روز در میان) بود. پس از اتمام تمرینات، پس آزمون تعادل برگ در همان محیط از گروه های کنترل  تجربی به عمل آمد. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری t مستقل و t وابسته در سطح معنی دار ۰/۰۵ استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین گروه تجربی و کنترل در گروه های با خطر زمین خوردن کم و زیاد (گروه های ۱ و ۲) در پیش آزمون اختلاف معنی داری وجود نداشت (P=۰/۴۸۶ و P=۰/۱۹۳) اما در پس آزمون، گروه های تجربی عملکرد بهتری نسبت به گروه های کنترل داشتند (P=۰/۰۰۷ و P=۰/۰۰۱). میزان پیشرفت در گروه تجربی با خطر زمین خوردن کم و زیاد به ترتیب برابر %۳/۳۸ و %۱۵/۰۶ و برای گروه های کنترل به ترتیب %۰/۹۵ و %۳/۷ بود.

نتیجه‌گیری: یافته های تحقیق نشان دادند که تمرینات ثبات مرکزی می تواند کنترل پاسچر و در نتیجه میزان زمین خوردن را در سالمندان بهبود بخشد.

اهداف در این تحقیق سعی بر آن بود تأثیر یک دوره برنامه اصلاحی کایفوز روی عملکرد جسمانی، تعادل و کیفیت زندگی مردان سالمند مبتلا به هایپرکایفوز بررسی شود.
مواد و روش ها شرکت‌کننده‌های تحقیق را ۲۴ مرد سالمند مبتلا به کایفوز ≥۵۰ درجه تشکیل‌ می‌دادند که به ‌صورت تصادفی در یک گروه ۱۲‌نفری آزمایش (با میانگین سنی ۲‌/۶۷±۶۸/۷۵، قد ۳/۷۵±۱۷۳/۶۶ و وزن ۴‌/‌۷۵±‌۷۳/۵) و یک گروه ۱۲‌نفری کنترل (میانگین سنی ۲‌‌/۶۴±‌۶۹/۵۰، قد ۷/۷۸±‌‌۱۷۴/۴۱ و وزن ۵/۲۱±‌۷۵/۴۱) طبقه‌بندی شدند. شرکت‌کننده‌های گروه آزمایش در یک برنامه تمرین اصلاحی‌ که شامل شش تمرین بود، شرکت کردند. این برنامه به مدت ۱۲ هفته و هر هفته سه جلسه اجرا شد. میزان کایفوز سینه‌ای با استفاده از خط‌کش منعطف و در فاصله مهره‌های T۲ تا T۱۲ اندازه‌گیری شد. عملکرد جسمانی با تست راه‌رفتن ۶‌دقیقه‌ای، تعادل ایستا با آزمون شارپندرمبرگ در دو وضعیت چشمان باز و بسته و کیفیت زندگی با پرسش‌نامه SF-۳۶ ارزیابی شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی‌داری ۰/۰۵>P استفاده شد.
یافته ها نتایج تحقیق نشان داد برنامه اصلاحی کایفوز تأثیر مثبت معنی‌داری بر عملکرد جسمانی و تعادل مردان سالمند مبتلابه کایفوز ≥۵۰‌ درجه دارد (P>۰/۰۵). علاوه براین، شاخص‌های درد جسمانی، عملکرد جسمانی، محدودیت جسمانی، سلامت عمومی و سلامت روانی مربوط به کیفیت زندگی نیز بعد از اجرای برنامه تمرینی اصلاحی، بهبود معنی‌داری نشان دادند(۰/۰۵>P) در حالی که دیگر ابعاد کیفیت زندگی بهبود معنی‌داری پیدا نکردند (P>۰/۰۵).
نتیجه گیری بر اساس نتایج این تحقیق‌ می‌توان گفت برنامه تمرینات اصلاحی این تحقیق می‌تواند در بهبود عملکرد جسمانی، تعادل و کیفیت زندگی مردان سالمند و کاهش بار اقتصادی ناشی از بیماری‌ها، مشکلات و عوارض مربوط به سالمندی مؤثر باشد؛ بنابراین، توصیه می‌شود از این برنامه تمرین اصلاحی برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان و زمینه‌سازی برای دوران سالمندی رضایت‌بخش استفاده شود.