اهداف یکی از سیستمهایی که تحت تأثیر سالمندی قرار میگیرد، سیستم قلبیتنفسی است. تمرینات تنفسی ازجمله تمرینات تکمیلکننده درمان در افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. امروزه یکی از جدیدترین مدلهای تمرین تنفسی برای این بیماران، تمرین تنفسی آهسته هدایتشده توسط دستگاه است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات روتین تنفسی و تمرین تنفسی آهسته تدریجی هدایتشده توسط دستگاه بر کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و فشار خون بیماران سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی است.
مواد و روش ها این مطالعه بهصورت کارآزمایی بالینی تصادفیشده یکسویهکور بود و در سال۱۴۰۰-۱۴۰۱ در شهر مشهد انجام شد. در این پژوهش ۳۶ بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی بهطور تصادفی و به روش پاکت سربسته در ۳ گروه ۱۲ نفری، شامل گروه کنترل با میانگین سنی ۳/۴۶±۶۴/۵۸، گروه تمرین روتین تنفسی با میانگین سنی ۳/۹۱±۶۳/۶۷ و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی هدایتشده توسط دستگاه با میانگین سنی ۲/۵۷±۶۲/۵۸ براساس معیارهای ورود و خروج مطالعه، انتخاب شدند. مداخله به مدت ۴ هفته انجام و ارزیابیها قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. کیفیت زندگی با پرسشنامه مینهسوتا، عملکرد فیزیکی با آزمون ۶ دقیقه راه رفتن و فشار خون با دستگاه هولتر فشار خون اندازهگیری شد. تحلیل دادهها با نرمافزار SPSS نسخه ۲۳ انجام و از آزمونهای تی زوجی و تحلیل واریانس یکطرفه استفاده شد.
یافته ها ۳ گروه ازلحاظ جمعیتشناختی قبل از انجام مداخله با یکدیگر تفاوت معنادار آماری نداشتند (P>۰/۰۵). همچنین تفاوت معناداری در متغیرهای هموداینامیک خون بعد از انجام مداخله به دست نیامد (P>۰/۰۵). میانگین نمره کیفیت زندگی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (۰/۰۲=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (۰/۰۰۷=p) ازلحاظ آماری کاهش معنادار داشت. همچنین میانگین نمره عملکرد فیزیکی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (۰/۰۲۸=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (۰/۰۳۳=p) ازلحاظ آماری افزایش معنادار داشت. تحلیل واریانس یکطرفه بین ۳ گروه نشان داد کاهش میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه تمرین روتین تنفسی (۰/۰۲۶=p) و افزایش میانگین نمره عملکرد فیزیکی در گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (۰/۰۴۲=p) نسبت به گروه کنترل، دارای تفاوت معنادار آماری است.
نتیجه گیری انجام تمرینات تنفسی، تحمل فعالیتهای فیزیکی برای سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی را که اکثراً در زندگی روزمره با چالش روبهرو هستند را آسانترکرده و باعث بهبود در کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی این افراد میشود. باتوجهبه کمهزینه بودن، سادگی و در دسترس بودن این تمرینات، پیشنهاد میشود این تمرینات محدود به فاز بستری در بیمارستان نشده و در فاز پس از ترخیص از بیمارستان نیز در برنامههای توانبخشی بیماران گنجانده شود.