اهداف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر خاطره گویی بر سلامت روانی سالمندان بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی بود که ۵۷ نفر از سالمندان مقیم آسایشگاه سالمندان شهید هاشمی نژاد تهران با نمونه گیری تصادفی طبقه ای شرکت کردند. معیارهای ورود به مطالعه سن ۶۰ سال و بالاتر، کسب نمره سلامت روان بین ۰ تا ۶۶/۶ )سلامت روان ضعیف و متوسط)، تکلم به زبان فارسی، توانایی شنیداری و گفتاری قابل قبول، جهت شرکت در جلسات، زندگی تمام وقت در آسایشگاه، نداشتن سابقه بستری شدن در بیمارستان روانی، درمان روانی و تجربه سوگ، طی ۶ ماه گذشته، تمایل به شرکت در تحقیق، هوشیاری نسبت به زمان، مکان و شخص، اقامت در آسایشگاه حداقل به مدت شش ماه و عدم دریافت هر گونه درمانی که در توانایی ذهنی، حافظه یا تفکر اختلال ایجاد کند. سطح سلامت روان شرکت کنندگان قبل از مداخله، به وسیله پرسشنامه ۲۸ سوالی سلامت عمومی گلدبرگ ارزیابی شد. مداخله شامل هشت جلسه خاطره گویی، هفته ای دوبار (به مدت ۱-۱/۵ ساعت) بود. در این جلسات سالمندان به بیان خاطرات خوشایند گذشته پرداختند، سپس سطح سلامت روان شرکت کنندگان، مجددا اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از آزمون t زوجی، جهت مقایسه داده ها استفاده شد.
یافته‌ها: یافته های مطالعه نشان داد بین نمرات قبل و بعد از مداخله در تمامی ابعاد سلامت روان (نشانه های جسمانی، اضطراب و اختلالات خواب، عملکرد اجتماعی و نشانه های افسردگی) و همچنین نمره کل سلامت روان اختلاف معنی داری (P=۰/۰۰۱) وجود داشت.
نتیجه‌گیری: خاطره گویی بر بهبود سلامت روان سالمندان مقیم آسایشگاه موثر است؛ لذا می توان از این تکنیک ساده، قابل اجرا و کم هزینه در آسایشگاه های سالمندان استفاده کرد.
