اهداف الگوی گذران وقت بر سلامت و کیفیت زندگی سالمندان تأثیر می‌گذارد و این الگوها متأثر از بافتار جامعه و متغیر‌های اجتماعی‌جمعیتی مانند جنسیت است. از این رو، هدف این مطالعه بررسی تفاوت‌های جنسیتی در الگو‌های گذران وقت در میان سالمندان ایرانی است.
مواد و روش ها در این مطالعه از روش تحلیل ثانویه داده‌های طرح ملی گذران وقت سال ۱۳۹۴ استفاده شد. نمونه بررسی‌شده شامل ۴۲۸۵ نفر سالمند ۶۰‌ساله و بیشتر در مناطق شهری ایران بود که به شیوه نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای طبقه‌بندی‌شده انتخاب شدند. داده‌ها با ابزار پرسش‌نامه گردآوری شده است. 
یافته ها در این مطالعه حدود ۵۲ درصد از افراد بررسی‌شده را مردان سالمند و ۴۸ درصد را زنان سالمند تشکیل می‌دادند. میانگین سنی نمونه بررسی‌شده برای مردان ۷/۸±۶۹/۲ و برای زنان ۵/۷±۶۸/۷ سال بود. ۶/۶ درصد مردان، ۲۴/۵ درصد زنان سالمند تنها زندگی می‌کنند. همچنین ۵,۵ درصد مردان و ۶.۸ درصد زنان دارای ناتوانی نیاز به مراقب دارند. یافته‌ها نشان داد مردان سالمند به طور محسوسی زمان بیشتری را به فعالیت‌های دستمزدی اختصاص داده‌اند (۲ ساعت در روز برای مردان در مقایسه با ۶ دقیقه برای زنان). در مقابل، زنان سالمند بیشتر از مردان سالمند درگیر فعالیت‌های غیردستمزدی نظیر مراقبت و خدمات به اعضای خانوار بوده‌اند(۴/۷ ساعت در روز برای زنان و ۱/۷ ساعت برای مردان). همچنین مردان سالمند به طور معناداری بیشتر از زنان سالمند در فعالیت‌های فراغتی فعال مشارکت داشتند (۰/۰۵≥P). زمان خواب زنان سالمند بیشتر از مردان بوده است و در مقابل زمان صرف‌شده برای خوردن و آشامیدن و همچنین رفتار‌های خودمراقبتی در مردان سالمند بیشتر از زنان سالمند بود. بر اساس نتایج تحلیل چندمتغیره بخش زیادی از تفاوت‌های جنسیتی در گذران وقت ناشی از تفاوت در وضعیت اقتصادی‌اجتماعی مردان و زنان و الگو‌های سنتی نقش‌های جنسیتی است. 
نتیجه گیری تفاوت در الگو‌های گذران وقت مردان و زنان سالمند ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است. از این رو نیاز است سیاست ها و برنامه‌های رفاهی با درنظرگرفتن این عوامل در راستای کاهش تفاوت‌های جنسیتی در دوران سالمندی طراحی و اجرا شود.