اهداف: هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت مقاومتی بر میزان عامل نوروتروفیک مغزی (BDNF)، عامل رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) و پروتئین متصل به عامل رشد شبه انسولین-۳ (IGFBP-۳) در افراد سالمند بود.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۲۲ فرد سالمند سالم (سن ۴/۲۳±۶۷ سال و ۰/۳±۲۴/۵=BMI) شرکت داشتند. ۷۲ ساعت پس از تعیین حداکثر قدرت بیشینه (با استفاده از آزمون ۱-RM)، آزمودنی‌ها دریک جلسه فعالیت مقاومتی با شدت ۷۵ درصد ۱-RM شرکت کردند. در این پژوهش ۳ نمونه خونی (هر وهله ۱۰ میلی لیتر) در قبل، بلافاصله و ۳۰ دقیقه بعد از فعالیت مقاومتی از ورید بازویی آزمودنی‌ها گرفته شد. به‌منظور تعیین میزان BDNF، IGF-۱ و IGFBP-۳ سرم، از روش الایزا استفاده شد. جهت تعیین تغییرات درون گروهی سه فاکتور مذکور در پاسخ به فعالیت مقاومتی، از روش آماری Repeated Measures (۱×۳) استفاده شد. سطح معنی‏‌داری P≤۰/۰۵ در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: نتایج این پژوهش نشان داد که بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی، افزایش معنی‏داری در میزان BDNF سرم رخ می‌دهد، اما ۳۰ دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (P≤۰/۰۵). همچنین نشان داده شد که در میزان IGF-۱، بلافاصله پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی افزایش معنی‏داری وجود دارد، اما ۳۰ دقیقه پس از اجرای پروتکل، نسبت به قبل از فعالیت تغییر معنی‏داری مشاهده نشد (P≤۰/۰۵). در نهایت نیز تغییر معنی‏داری در میزان IGFBP-۳ در بلافاصله و ۳۰ دقیقه پس از اجرای پروتکل مقاومتی، نسبت به قبل از فعالیت، مشاهده نشد (P≤۰/۰۵).

نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش نشان داد، در پاسخ به فعالیت مقاومتی میزان BDNF و IGF-۱ در بلافاصله پس از فعالیت، افزایش معنی‌‏داری می‌یابند، اما تغییر معنی‏‌داری در میزان IGFBP-۳، مشاهده نشد. بنا بر نتایج این پژوهش، به نظر می‌رسد، فعالیت مقاومتی باعث ایجاد تغییراتی مثبت، در میزان فاکتورهای نوروتروفیکی درگیر در فرآیند حافظه و یادگیری می‌گردد. این امر در نهایت ممکن است موجب کاهش میزان شیوع بیماری‎های عصبی مرتبط با اختلال حافظه و یادگیری همچون آلزایمر، افسردگی و دی منتیا در افراد سالمند گردد.