اهداف: پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه منبع کنترل و سیستم‌های فعال‌ساز/بازداری رفتاری با سلامت عمومی در سالمندان ساکن  خانه‌های سالمندان شهر دبی بود.
مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۰۰ نفر از سالمندان (۶۰ مرد و ۴۰ زن) در دو خانه سالمندان به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان پرسش‌نامه منبع کنترل، مقیاس‌های سیستم فعال‌ساز و سیستم بازداری رفتاری کارور و وایت و پرسش‌نامه سلامت عمومی گلدبرگ را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره تجزیه‌وتحلیل و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ بررسی شدند.
یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد سن شرکت‌کنندگان مرد و زن به‌ترتیب ۱۱.۰۸±۶۲.۱۰ و ۱۲.۷۶±۶۱.۱۰ بود. همچنین میانگین و انحراف استاندارد نمرات منبع کنترل درونی، منبع کنترل بیرونی، سیستم فعال‌ساز رفتاری، سیستم بازداری رفتاری  و سلامت عمومی به‌ترتیب ۳.۲۱۴± ۴.۳۲، ۳.۹۸ ±۵.۵۱، ۵.۷۹ ± ۲۹.۶۶، ۵.۸۳ ± ۸.۴۵، ۱۲.۶۴ ± ۱۵.۰۸ بود. نتایج نشان داد که هر سه زیرمقیاس سیستم فعال‌سازی رفتاری، سیستم بازداری رفتاری، منبع کنترل بیرونی و درونی به شکل معناداری با سلامت عمومی در سطح معناداری (۰.۰۱>P) مرتبط بودند. سیستم فعال‌ساز و سه زیرمقیاس آن با زیرمقیاس سلامت عمومی شامل افسردگی در سطوح معناداری (۰.۰۱>P و ۰.۰۵>P) مرتبط بودند. سیستم بازداری رفتاری منبع کنترل درونی و بیرونی با همه چهار زیرمقیاس سلامت عمومی در سطح معناداری (۰.۰۱>P) رابطه معناداری داشتند.
نتیجه گیری: سالمندان دارای منبع کنترل بیرونی و سیستم بازداری رفتاری، در معرض خطر بیشتری در ارتباط با مشکلات سلامت روان هستند، درحالی‌که سالمندان با سیستم فعال‌ساز رفتاری و منبع کنترل درونی، سلامت روان بهتری دارند.