اهداف نشانگان افت روحیه، باعث ناتوانی فرد برای مقابله مؤثر با یک رویداد پرفشار می‌شود. سالمندان نیز با مسائلی وجودی‌ای مانند بی‌معنایی زندگی، مرگ، احساس از دست دادن فرصت‌های گذشته مواجه و درگیر چالشی برای معنا‌بخشی به رویدادهای زندگی‌شان می‌شوند و در صورت ناتوانی در معنا بخشیدن و پاسخ‌دهی مؤثر به آن‌ها، احساس بی‌کفایتی می‌کنند. با در نظر گرفتن اهمیت تأثیر محیط زندگی بر جنبه‌های مختلف سلامت روان، هدف پژوهش حاضر بررسی نشانگان افت روحیه و ارتباط آن با وضعیت اسکان در سالمندان است.
مواد و روش ها در مطالعه توصیفی‌مقایسه‌ای حاضر، تعداد ۳۲۵ سالمند (۱۱۰ سالمند ساکن آسایشگاه، ۱۱۵ سالمند ساکن منزل و ۱۰۰ سالمند استفاده‌کننده از خدمات مرکز توان‌بخشی روزانه) در تهران، با روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی انتخاب شدند و مقیاس نشانگان افت روحیه کیسان (۲۰۰۴) توسط پژوهشگران به صورت رودر‌رو تکمیل شد. داده‌ها با استفاده از نسخه ۲۰ نرم‌افزار SPSS برای محاسبه تحلیل واریانس یک‌راهه پردازش شدند.
یافته ها میانگین و انحراف معیار نشانگان افت روحیه سالمندان ساکن آسایشگاه (۱۷/۴۱±۶۹/۶۰)، بیش از سالمندان ساکن منزل (۲۱/۴۷±۴۵/۴۰) و این دو بیش از مراجعین به مرکز توان‌بخشی روزانه (۱۷/۵۹±۳۱/۹۰) و این تفاوت‌ها در سطح (P≤۰/۰۵) معنی‌دار است. علاوه بر این بین خرده‌مقیاس‌ها نیز در هر سه گروه تفاوت معنادار نشان داده است.
نتیجه گیری نتایج نشان داد که نشانگان افت روحیه با محل اسکان و سبک زندگی سالمندان رابطه دارد. بنابراین ایجاد مراکز مراقبتی و خدمت‌رسانی روزانه و حمایت از مراقبت‌کنندگان خانوادگی برای رﺳـﻴﺪن ﺑـﻪ ﺳﻄﺢ ﺑﺎﻻﺗﺮی از ﺑﻬﺪاﺷـﺖ روان در اﻳـﻦ ﮔـﺮوه می‌تواند مؤثر واقع شود.
