اهداف خودکارآمدی در تمام رده‌های سنی به‌ویژه درسالمندان به لحاظ شرایط سنی و تغییرات فیزیولوژیک و آسیب‌پذیری آن‌ها بحث وسیعی را بین متخصصان ایجادکرده است. بسیاری از مطالعات، خودکارآمدی را مهم‌ترین عامل پیش‌بینی‌کننده رفتارهای بهداشتی بزرگ‌سالان و سالمندان می‌دانند. این مطالعه با هدف بررسی خودکارآمدی در سالمندان شهر فریدون‌شهر انجام شد.
مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و مقطعی بود. بدین منظور 200 نفر از سالمندان فریدون‌شهر به روش نمونه‌گیری سیمستاتیک تصادفی انتخاب شدند. میانگین سنی سالمندان 3/7±02/68 بود. 101 نفر (5/50درصد) زن و 99 نفر (5/49) مرد بودند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ای متشکل از دو بخش استفاده شد. بخش اول شامل اطلاعات جمعیت‌شناختی سالمندان و بخش دوم شامل پرسش‌نامه خودکارآمدی شرر بود. برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نسخه 20 نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری توصیفی اسپیرمن و آزمون تی مستقل و همبستگی پیرسون استفاده شد. 
یافته ها میانگین نمره خودکارآمدی سالمندان 6/26 با انحراف‌معیار 8/6 به دست آمد. آزمون تی مستقل نشان داد در سالمندانی که بیماری مزمن داشتند نمره خودکارآمدی به‌طور معناداری کمتر از سالمندانی بود که بیماری مزمن نداشتند. همچنین میانگین نمره خودکارآمدی در سالمندانی که باخانواده زندگی می‌کردند به‌طور معناداری بیشتر از سالمندانی بود که تنها زندگی می‌کردند. میانگین نمره خودکارآمدی در سالمندان شاغل به صورت معناداری بیشتر از سالمندان بیکار بود. 
نتیجه گیری خودکارآمدی یکی از اجزای مهم تغییرات سبک زندگی است که می‌تواند در تغییر رفتار و ایجاد رفتار بهداشتی مؤثر باشد. در این مطالعه خودکارآمدی سالمندان در حد متوسط بود. لذا توصیه می‌شود به منظور بالابردن و ارتقای خودکارآمدی در سالمندان مداخلات آموزشی و ارتقای سلامت طراحی و اجرا شود.