اهداف: در طول زندگی عوامل بسیاری فرآیندهای تعادلی بدنی را دچار اختلال و نقص عملکردی می‌کنند. یکی از این اختلالات و نقص‌های عملکردی، بیماری پارکینسون است؛ لذا هدف تحقیق حاضر، بررسی تأثیر دستورالعمل‌های توجهی و تمرین با جوراب مقاومتی بر تعادل ایستا و پویای بیماران پارکینسونی است.
مواد و روش ها: با هدف بررسی این موضوع، از میان بیماران مبتلا به پارکینسون بالای ۶۰ سال شهرستان شاهرود، ۲۵ بیمار زن با میانگین سنی ۲.۳۱±۶۲.۲۰ به صورت هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در پنج گروه آزمایشی (گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی،گروه دستورالعمل توجهی درونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی، گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب،گروه دستورالعمل توجهی درونی به همراه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و گروه تمرینات مقاومتی بدون جوراب و بدون دستورالعمل‌های توجهی) جای گرفتند. پروتکل تمرینی تحقیق حاضر برای هر ۵ گروه تمرین مقاومتی و غیرمقاومتی، به صورت تمرینات ورزش در آب، ۹۰ دقیقه سه بار در هفته و به مدت ۸ هفته بود. تعادل ایستا و پویای شرکت‌کنندگان در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون ثبت شد.
یافته ها: یافته‌های تحلیل کواریانس یکراهه (ANCOVA) نشان داد که در شاخص تعادل ایستا، تنها در شرایط چشم باز، گروه دستورالعمل توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی برتر از سایر گروه‌ها عمل کرد (۰.۰۴=p و۰.۳۱=η^۲). این یافته‌ها در شاخص تعادل پویا نیز تکرار شد (۰.۰۲=p و۰.۴۴=η^۲).
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های این تحقیق، به مربیان و درمانگرها توصیه می‌شود تا حین تمرینات و مداخلات اصلاحی خود در آب، برای بهبود تعادل ایستا و پویای بیماران از دستورالعمل‌های توجهی بیرونی به همراه تمرین با جوراب مقاومتی طراحی‌شده در تحقیق حاضر بهره ببرند. به‌هرحال، انجام مطالعات تکمیلی آینده پیشنهاد می‌شود.