دوره 14، شماره 3 - ( پائیز 1398 )                   جلد 14 شماره 3 صفحات 367-356 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Rashidi E, Hosseini Kakhak S A R, Askari R. The Effect of 8 Weeks Resistance Training With Low Load and High Load on Testosterone, Insulin-like Growth Factor-1, Insulin-like Growth Factor Binding Protein-3 Levels, and Functional Adaptations in Older Women. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2019; 14 (3) :356-367
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1498-fa.html
رشیدی عصمت، حسینی کاخک علیرضا، عسکری رویا. تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد برتستوسترون، IGF-1 ،IGFBP-3 و عملکرد زنان سالمند. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1398; 14 (3) :356-367

URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1498-fa.html

تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد برتستوسترون، IGF-1 ،IGFBP-3 و عملکرد زنان سالمند
عصمت رشیدی 1، علیرضا حسینی کاخک2 ، رویا عسکری2
1- گروه فیزیولوژی ورزشی و مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران. ، smat_rashidi@yahoo.com
2- گروه فیزیولوژی ورزشی و مدیریت ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران.
واژه‌های کلیدی: تمرین مقاومتی با بار کم، تمرین مقاومتی با بار زیاد، تستوسترون، فاکتور رشد شبه‌انسولین یک (IGF-1)، پروتئین شماره 3 باندشده با فاکتور رشد شبه‌انسولین (IGFBP-3)
متن کامل [PDF 2569 kb]   (2937 دریافت)     |   چکیده (HTML)  (6526 مشاهده)
متن کامل:   (4098 مشاهده)
مقدمه
پیری فرایندی طبیعی است که با کاهش پیش‌رونده در عملکرد فیزیولوژیکی مشخص می‌شود. این موضوع موجب افزایش خطر بیماری‌ها و میزان مرگ و میر می‌شود. با کاهش عملکرد جسمانی همراه با پیری خطراتی از چند جنبه برای سلامتی ایجاد می‌شود، از قبیل شکستگی، ناتوانی، ازدست‌دادن استقلال، کاهش کیفیت زندگی، بستری و در نهایت مرگ [1]. پس از 35سالگی، کاهش فیزیولوژیکی توده عضله همراه با کاهش قدرت با نرخ 2-1 درصد (میانگین 1/5 درصد) در سال رخ می‌دهد که بعد از 60سالگی به میزان سه درصد در سال تسریع می‌شود [4-2]. کاهش توده عضله در افراد مسن به اختلال در توانایی عضله اسکلتی برای پاسخ‌دادن به تحریک آنابولیکی و افزایش فعالیت مسیرهای سیگنالی پروتئولیتیک نسبت داده می‌شود [5]. تحقیقات نشان داده‌اند که همراه با افزایش سن غلظت سرمی و پلاسمایی هورمونه‌ای آنابولیک نظیر تستوسترون و فاکتور رشد شبه انسولینی یک (IGF-1) کاهش می‌یابد [8-6]. 
یکی از بهترین روش‌های غیردارویی برای جلوگیری از افت عملکرد و توده عضله، انجام تمرینات مقاومتی است که اثرات مطلوبی بر بسیاری از جنبه‌های سلامت سالمندان دارد [9]. تمرینات مقاومتی باعث ایجاد سازگاری‌های مثبتی در افراد مسن می‌شود و از این طریق اثرات مخرب افزایش سن را کاهش می‌دهد. تعریف شدتی از بار برای کسب هایپرتروفی یا پرسازی با توجه به یافته‌های تحقیقات مشکل است. مثلاً نتایج 12 هفته تمرین قدرتی در شدت بالا (80-75 درصد یک تکرار بیشینه) در مقایسه با شدت پایین (50-30 درصد یک تکرار بیشینه) در نمونه‌های تمرین‌نکرده (صرف نظر از جنس و سن) تفاوتی در سطح مقطع عضله نشان نداد [10]. هرچند برخی تحقیقات نشان داده‌اند بارهای با شدت پایین (80-40 درصد یک تکرار بیشینه) نسبت به بارهای با شدت بالا (90 درصد یک تکرار بیشینه)، باعث افزایش بیشتری در سطح مقطع تار عضله مردان بزرگ‌سال می‌شوند [12 ،11]. 
بر اساس نظر ورن بوم شدت تمرین که برای تحریک رشد عضله ضروری است، باید بیشتر از 60 درصد یک تکرار بیشینه باشد [13]. درحالی‌که برخی پیشنهاد کرده‌اند حداکثر رشد زمانی رخ می‌دهد که شدت تمرین بین 80 تا 95 درصد یک تکرار بیشینه باشد [14]. اگر چه اخیراً تحقیقاتی نشان دادند که شدت‌های تمرین پایین مثل 30 درصد یک تکرار بیشینه نیز، زمانی‌ که تا حد خستگی ارادی در مردان تمرین‌نکرده اجرا شود، برای تحریک سنتز پروتئین عضله و هایپرتروفی مؤثر است [10]. 
در این راستا مطالعات مطرح کرده‌اند که تکرار اجراشده نزدیک یا تا حد خستگی ارادی با یک بار سبک، به فراخوانی واحدهای حرکتی بیشتر برای حفظ تنش عضله منجر می‌شود و بنابراین تحریکات را برای هایپرتروفی و قدرت عضله افزایش می‌دهد [15]. درواقع بر اساس نظر کارپینلی، تا زمانی‌ که حداکثر تلاش صورت نگیرد، مقاومت خارجی استفاده‌شده برای سازگاری عصبی عضلانی اهمیت کمی دارد. حداکثر تلاش در انتهای یکسری تکرار به دست می‌آید، یعنی زمانی که آزمودنی دیگر قادر نباشد حرکت دیگری را اجرا کند. تمرین ناشی از نوع استقامت که در آن تکرار زیاد ولی بار کم است و تا حداکثر تلاش انجام می‌شود، جایگزینی برای فراخوانی بهینه واحد حرکتی است. 
مطالعات قبلی نشان دادند در شرایطی که عضله خسته است، فعالیت واحد حرکتی افزایش یافته و به افزایش فعالیت واحدهای حرکتی با آستانه بالاتر که تارهای نوع دو را عصب‌دهی می‌کنند، منجر می‌شود. مدارکی وجود دارد که این تمرینات می‌تواند در کسب قدرت و هایپرتروفی عضلانی مؤثرتر باشد [18-16]. به عنوان مثال بورد و همکاران گزارش کردند اجرای تمرین مقاومتی در 30 درصد یک تکرار بیشینه تا حد خستگی به همان اندازه تمرین مقاومتی در 90 درصد یک تکرار بیشینه برای تحریک سنتز پروتئین عضلانی و سیگنالینگ آنابولیک مؤثر است [19]. در همین راستا میشل و همکاران در یک مطالعه 10هفته‌ای در افراد جوان نشان دادند تمرین مقاومتی اکستنشن پا در 30 درصد یک تکرار بیشینه اندازه عضله را مشابه تمرین در 80 درصد یک تکرار بیشینه افزایش می‌دهد، هرچند تمرین در 80 درصد یک تکرار بیشینه برای افزایش قدرت یک تکرار بیشینه برتری داشت [20].
اوگاساوارا و همکاران نیز نشان دادند شش هفته تمرین مقاومتی پرس سینه در مردان جوان تمرین‌نکرده، در 30 درصد یک تکرار بیشینه موجب هایپرتروفی برابر می‌شود با آنچه که در 80 درصد یک تکرار بیشینه مشاهده شده است. اما 80 درصد یک تکرار بیشینه برای افزایش قدرت ایزومتریک و یک تکرار بیشینه برتر بود [21]. همچنین در یک تحقیق دیگر مشخص شد تمرین 35-25 تکرار بیشینه برای افزایش اندازه عضله به همان اندازه 12-8 تکرار بیشینه مؤثر است. هرچند 12-8 تکرار بیشینه برای یک تکرار بیشینه اسکات پشت در مردان تمرین‌نکرده مؤثرتر بود [22]. 
بخشی از هایپرتروفی و کسب قدرت در عضله مربوط به سیستم غدد درون‌ریز است. اما با وجود اثرات مثبت فعالیت مقاومتی در سلامت فیزیولوژیک عضله اسکلتی افراد سالمند، تحقیقات محدودی در زمینه تأثیر فعالیت مقاومتی بر مهم‌ترین هورمون‌ها و عوامل رشدی درگیر در این افراد مانند (تستوسترونIGF-1 ، IGFBP-3) صورت گرفته است. در این تحقیقات محدود صورت گرفته نتایج متناقضی نیز گزارش شده است. مثلاً کاسیلهاس و همکاران نشان دادند که فعالیت مقاومتی موجب افزایش معناداری در میزان IGF-1 سرم در مردان سالمند می‌شود [23]. اما نیندل و همکاران گزارش کردند که فعالیت مقاومتی تأثیر معناداری بر میزان تغییر IGF-1 در مردان سالمند ندارد [24]. در حالی که برخی تحقیقات کاهش IGFBP-3 را بعد از تمرین طولانی‌مدت مقاومتی گزارش کردند [26 ،25]، ایزوکواردو در تحقیق خود افزایش آن را نشان داد [27]. در تحقیق ایزوکواردو مشخص شد که 11 هفته تمرین مقاومتی تا حد خستگی، باعث افزایش IGFBP-3 می‌شود، در حالی که IGF-1 کاهش می‌یابد. 
در تحقیقی دیگر، کاترین و همکاران نشان دادند 15 هفته تمرین مقاومتی باعث کاهش IGF-1 شده و تأثیری بر IGFBP-3 ندارد [28]. اما تی‌سایی و همکاران نشان دادند 12 ماه تمرین مقاومتی در مردان مسن، باعث افزایش سطح IGF-1 می‌شود [29]. در تحقیقی که وست و فیلیپ روی مردان تمرین‌نکرده انجام دادند، همبستگی معنی‌داری بین هورمون رشد، تستوسترون و IGF-1 و تغییرات توده عضله بدن یافت نشد [30]. علاوه بر این ویلکینسون و همکاران افزایش معنی‌داری در هایپرتروفی در نتیجه تمرین مشاهده کردند، در حالی که از لحاظ سیستمیک تغییری در هورمون رشد، تستوسترون و IGF-1 مردان جوان تمرین‌نکرده به وجود نیامد [31]. در تحقیق دیگر مشخص شد ارتباطی بین افزایش هورمون‌های آنابولیک (تستوسترون، هورمون رشد و IGF-1) ناشی از تمرین و هایپرتروفی تار عضله بعد از 16 هفته تمرین مقاومتی وجود ندارد [20].
حال آنکه تغییرات هورمون‌ها و عوامل رشدی از جمله IGF-1، IGFBP-3 و تستوسترون برای بررسی تأثیرگذاری تمرینات مقاومتی در بارهای مختلف بر هایپرتروفی عضلانی مؤثر است و نیز با توجه به اینکه اکثر تحقیقاتی که تمرین مقاومتی را تا سرحد خستگی اجرا کردند، در افراد جوان و بیشتر روی مردان صورت گرفته است، بنابراین در مطالعه حاضر به تأثیر اجرای هشت هفته برنامه تمرین مقاومتی در شدت‌های 30 و 80 درصد یک تکرار بیشینه تا سرحد خستگی بر IGF-1 ، IGFBP-3 ، تستوسترون و عملکرد زنان سالمند توجه شده است.
روش مطالعه
این تحقیق از نوع مطالعات نیمه‌تجربی و از لحاظ هدف کاربردی بوده و شامل پیش‌آزمون، پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل است. این تحقیق در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی سبزوار به تأیید رسیده است.
نمونه‌ها: تعداد 28 نفر از زنان سالمند شهرستان مشهد (با میانگین و انحراف معیار سن 2/51±63/14، قد 6/47±155/88 سانتی‌متر، وزن0/95±69/39 کیلوگرم) که وضعیت سلامت آن‌ها از طریق پرسش‌نامه پیشینه تندرستی بررسی شد و دارای سلامت عمومی و قلبی‌عروقی، توانایی حضور در جلسات تمرینی، پذیرش تست‌های مورد نیاز بودند، دارو مصرف نمی‌کردند و به بیماری‌های خاص و بیماری‌های شدید ارتوپدیک مبتلا نبودند. این گروه به صورت تصادفی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها در سه گروه شامل 12 نفر در گروه آزمایش با بار کم (RT+LL) (30 درصد یک تکرار بیشینه ( 1MR٪30) )، هشت نفر درگروه آزمایش با بار زیاد (RT+HL) (80 درصد یک تکرار بیشینه (1MR٪80) و هشت نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. اطلاعات مربوط به پژوهش به صورت میدانی و آزمایشگاهی جمع‌آوری شد. 
هریک از آزمودنی‌های گروه تمرین، در برنامه ورزشی هشت‌هفته‌ای، سه جلسه در هفته شرکت کردند. برنامه یک جلسه تمرین شامل مرحله گرم‌کردن (به مدت 15 دقیقه)، بدنه اصلی تمرین (یک گروه تمرینات مقاومتی با بار زیاد (80 درصد یک تکرار بیشینه) و یک گروه تمرینات مقاومتی با بار کم (30 درصد یک تکرار بیشینه)) و مرحله سردکردن (به مدت 10 دقیقه) بود. تمرینات مقاومتی شامل حرکات پرس‌سینه، پرس سرشانه، کشش جانبی از پهلو، بازکردن زانو، خم‌کردن زانو، خم‌کردن آرنج، بازکردن آرنج و درازونشست بود. هر دو گروه تمرینات را تا حد خستگی اجرا می‌کردند. حداقل تعداد تکرار برای گروه با بار کم 20 تکرار و برای گروه با بار زیاد 8 تکرار بود. برای رعایت اصل اضافه‌بار پس از هر دو هفته، آزمون یک تکرار بیشینه از آزمودنی‌ها گرفته شد تا در صورت پیشرفت، میزان بار اعمال‌شده افزایش یابد. گروه کنترل نیز پس از انجام پیش‌آزمون، هیچ‌گونه تمرین مقاومتی انجام نداد.
 برای برآورد حداکثر قدرت، ابتدا آزمودنی با انتخاب وزنه‌های بسیار سبک خود را گرم کرده و سپس، طبق برآورد خود او، وزنه‌ای انتخاب شد که آزمودنی بتواند حداکثر 10 بار آن را به صورت کامل و صحیح انجام دهد. با جای‌گذاری مقدار وزنه و تعداد تکرارها در فرمول برزیسکی(فرمول شماره ۱) قدرت بیشینه آزمودنی‌ها در حرکت پرس‌سینه و بازکردن زانو برای تعیین حداکثر قدرت بالاتنه و پایین‌تنه به دست آمد. برای اندازه‌گیری یک تکرار بیشینه بالاتنه از پرس‌سینه و برای اندازه‌گیری یک تکرار بیشینه پایین‌تنه از بازکردن زانو استفاده شد [32].
1.



برای اندازه‌گیری متغیرهای عملکردی که شامل قدرت عضلانی پایین‌تنه و استقامت عضلانی بود، به ترتیب از آزمون‌ 30 ثانیه نشستن و برخاستن از روی صندلی و آزمون دو دقیقه گام‌برداشتن استفاده شد [33]. متغیرهای عملکردی قبل و بعد از هشت هفته تمرین از آزمودنی‌ها گرفته شد.
به منظور اندازه‌گیری فاکتورهای بیوشیمیایی، از آزمودنی‌ها خواسته شد یک روز قبل از خون‌گیری، هیچ‌گونه فعالیت ورزشی انجام ندهند. خون‌گیری بین ساعت هفت تا نه صبح در آزمایشگاه اجرا شد. از سیاه‌رگ دست چپ هر آزمودنی در وضعیت نشسته و در حالت استراحت 5 میلی‌لیتر، به صورت ناشتا (12 ساعت) قبل و بعد از هشت هفته تمرین برای اندازه‌گیری عوامل مدنظر (IGF-1، IGFBP-3 و تستوسترون) خون نمونه وریدی گرفته شد. برای اندازه‌گیری IGF-1 از کیت آزمایشگاهی انسانی مدیاگنوست ساخت کشور آلمان با حساسیت 0/09 نانو‌گرم در میلی‌لیتر، برای اندازه‌گیری IGFBP-3 از کیت آزمایشگاهی انسانی Mediagnost ساخت کشور آلمان با حساسیت 0/03 نانو‌گرم در میلی‌لیتر و برای اندازه‌گیری تستوسترون از کیت آزمایشگاهی انسانی ساخت کشور آلمان با حساسیت 0/18 نانو‌گرم در میلی‌لیتر استفاده شد. همه عوامل بیوشیمیایی به روش الایزا اندازه‌گیری شدند.
در این پژوهش از آزمون نرمالیتی شاپیروویلک برای بررسی نرمال‌بودن داده‌ها و از آزمون تی‌زوجی در پیش‌آزمون و پس‌آزمون جهت بررسی تفاوت بین‌گروهی در هر گروه استفاده شد. برای تعیین اختلاف بین‌گروهی از تحلیل واریانس یک‌طرفه و جهت تعیین جایگاه اختلاف از آزمون تعقیبی بنفرونی استفاده شد. میزان خطا در همه موارد 0/05 در نظر گرفته شد (0/05≥P). 
یافته‌ها
نتایج پژوهش نشان داد تمرین تأثیر معنی‌داری بر تستوسترون، IGF-1 و IGFBP-3 آزمودنی‌ها نداشت (P0/05)، و بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (0/05)(جدول شماره 1)

 

بحث 
این تحقیق به بررسی اثر هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم و بار زیاد تا سرحد خستگی بر IGF-1 ،IGFBP-3، تستوسترون و عملکرد زنان سالمند پرداخت. یافته‌های‌ تحقیق حاضر نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم و بار زیاد تا سرحد خستگی تأثیر معناداری بر IGF-1 ،IGFBP-3 و تستوسترون نداشت. نتایج تحقیق همچنین نشان داد هر دو نوع تمرین باعث افزایش معنادار قدرت عضلانی پایین‌تنه و استقامت عضلانی زنان سالمند شده و تفاوت معنی‌داری بین دو گروه وجود ندارد. 
در همین راستا فاتوروس و همکاران اکتساب قدرت به طور مشابه در هر دو گروه تمرین سنتی و شدت پایین در افراد مسن را نشان دادند [34]. همچنین میشل و همکاران، اوگاساوارا و همکاران و اشنفیلد و همکاران در مطالعات خود که روی مردان جوان انجام داده بودند، نشان دادند تمرین در 30 و 80 درصد یک تکرار بیشینه موجب افزایش قدرت و هایپرتروفی می‌شود، ولی تمرین در شدت بالاتر موجب افزایش بیشتر قدرت می‌شود [22-20]. فهس و همکاران نیز در مطالعه خود افزایش مشابهی را در قدرت و استقامت عضلانی سالمندان، در پی برنامه تمرین مقاومتی در گروه تمرین شدت پایین و گروه تمرینی با محدودیت جریان خون گزارش دادند [35]. به علاوه استیل و همکاران در تحقیق خود به این نتیجه رسیدند که تمرین مقاومتی تا سر حد خستگی موجب بهبود آمادگی قلبی تنفسی در هر دو گروه جوان و مسن می‌شود [36].
 از آنجا که فراخوانی تار عضلانی بالا و فعالیت تارهای نوع دو برای هایپرتروفی ضروری است، و نیز زمانی که انقباض زیر بیشینه تا حد خستگی اجرا می‌شود، فراخوانی واحدهای حرکتی بیشتر برای تنش عضلانی مناسب، مورد نیاز است، بنابراین تکرار اجراشده نزدیک یا تا حد خستگی ارادی با یک بار سبک، به فراخوانی واحدهای حرکتی بیشتر برای حفظ تنش عضله منجر می‌شود و تحریکات را برای هایپرتروفی و قدرت عضله افزایش می‌دهد [15]. دلیل اصلی افزایش استقامت عضلانی را می‌توان تعداد تکرارهای زیاد در هر ست (که لازمه افزایش استقامت عضلانی است) عنوان کرد. همچنین به لحاظ تئوری و منطقی، استقامت عضلانی به طور پیش‌بینی‌پذیری در نتیجه افزایش قدرت، بهبود می‌یابد [37]. 
همچنین تحقیق حاضر نشان داد هشت هفته تمرین مقاومتی با بار کم و بار زیاد تأثیر معنی‌داری بر تستوسترون، IGF-1 و IGFBP-3 ندارد. با توجه به نتایج مشخص شد تمرین با بار کم باعث افزایش بیشتری در تستوسترون و IGF-1 آزمودنی‌ها شده، هرچند این تغییرات معنی‌دار نیست. در راستای تحقیق حاضر، ریبریو و همکاران نشان دادند هشت هفته تمرین مقاومتی در 80 درصد یک تکرار بیشینه، تأثیری بر تستوسترون و IGF-1 زنان سالمند ندارد. همچنین آن‌ها افزایش قدرت عضلانی در حرکات پرس‌سینه و اکستنشن زانو را مشاهده کردند که با تحقیق حاضر همخوانی دارد [38]. علاوه بر این هافمن و همکاران تغییر معناداری در IGF-1 زنان سالمند بعد از شش ماه تمرین مقاومتی گزارش نکردند، در حالی که عملکرد عضلانی بهبود یافت [39].
همچنین در تحقیق سو و همکاران، تمرین مقاومتی با کش به مدت 12 هفته، سبب بهبود آمادگی جسمانی مردان و زنان سالمند شد، در حالی که IGF-1 تغییری نکرد [40]. در تحقیق کاترین و همکاران نشان داده شد 15 هفته تمرین مقاومتی در زنان 30 تا 50 سال، تأثیری بر IGFBP-3 ندارد، که با نتایج تحقیق حاضر همخوانی دارد، اما آن‌ها نشان دادند تمرین باعث کاهش IGF-1 می‌شود [28]. همچنین کرامر و همکاران در تحقیق خود که شامل 10 هفته تمرین مقاومتی‌توانی در 4 ست با 10 تکرار بیشینه و 90 ثانیه استراحت بین ست‌ها بود، افزایش تستوسترون تام و قدرت اسکات در مردان مسن را نشان دادند [7].
احتمالاً یکی از دلایل افزایش‌نیافتن تستوسترون در تحقیق حاضر، جنسیت آزمودنی‌های پژوهش بود، چراکه در زنان سطوح تستوسترون پایه بسیار پایین است [41]. همچنین مدارکی وجود دارد که سطح التهاب مزمن بر محور GH/IGF-1 اثر گذاشته و آن را سرکوب می‌کند. با توجه به تئوری التهاب، سطح بالاتری از سیتوکین‌های التهابی با پیری یافت می‌شود. بنابراین می‌توان گفت افزایش سطوح تسهیل‌کننده‌های ضدالتهابی، موجب کندشدن افزایش IGF-1 می‌شود [39]. همچنین در تحقیق حاضر تغییرات سرمی عوامل رشدی و هورمونی اندازه‌گیری شد تا بررسی شود که آیا تغییر در متغیرهای عملکردی به دلیل تغییر در سطح گیرنده‌های این عوامل است که فرایندهای آنابولیک را تقویت می‌کند؟ از دیگر دلایل تغییر در قدرت عضلانی، می‌توان به تغییر در سایر هورمون‌های آنابولیک مانند هورمون رشد و انسولین اشاره کرد که در این تحقیق اندازه‌گیری نشد. از طرفی دیگر تفاوت تحقیقات در مواردی مانند نوع برنامه تمرینی، مدت زمان تمرین و یا روش‌ها و دقت وسایل اندازه‌گیری، می‌تواند از دیگر دلایل عدم همخوانی نتایج باشد. 
با توجه به اینکه در تحقیق حاضر تمرین مقاومتی با بار کم موجب تغییر معنادارعملکرد عضلانی و نیز تغییرات مثبت اما نه معنادار در برخی عوامل بیوشیمیایی مرتبط با قدرت و هایپرتروفی عضلانی در زنان سالمند شد، و نیز با توجه به نتایج دیگر تحقیقات، می‌توان گفت انجام تمرینات مقاومتی با شدت بالاتر ممکن است نتایج مفیدتری به همراه داشته باشد، اما ممکن است موجب ایجاد فشار زیاد به سیستم عضلانی‌اسکلتی و قلبی‌عروقی شده و علاوه بر بروز برخی عواقب ناخوشایند، باعث دل‌زدگی و ترک تمرینات از سوی سالمندان شود [42]. استفاده از بارهای سبک برای سالمندان خود سبب ایجاد انگیزه برای اجرای تمرینات مقاومتی در این گروه می‌شود و نیز در سالمندانی که اعتمادبه‌نفس کمتری برای استفاده از بارهای سنگین دارند، مفید است. از طرفی دیگر استفاده از بارهای سبک، امکان اجرای این تمرینات را در فضایی غیر از سالن ورزشی، مانند خانه و محیط کار فراهم کرده و پایبندی به ورزش را بهبود می‌بخشد [43]. از این رو اگر هدف هایپرتروفی و کسب قدرت است، تمرینات با بار کم تا سر حد خستگی می‌تواند جایگزین مناسبی برای تمرینات مقاومتی سنگین باشد.
نتیجه‌گیری نهایی
این مطالعه نشان داد تمرین مقاومتی با بار کم تا سرحد خستگی باعث افزایش قدرت و استقامت عضلانی می‌شود. بنابراین پیشنهاد می‌شود در جاهایی که امکان استفاده از تمرین مقاومتی با بار بالا نیست، مثل توان‌بخشی آسیب، بیماری‌های مزمن یا ضعف جسمی، از تمرین مقاومتی با بار کم استفاده شود. 
ملاحظات اخلاقی
پیروی از اصول اخالق پژوهش
این تحقیق در کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی سبزوار به تأیید رسیده است.
حامی مالی
این مقاله از رساله دکتری نویسنده اول، عصمت رشیدی، در گروه فیزیولوژی ورزشی و مدیریت ورزشی، دانکشده علوم ورزشی، دانشگاه حکیم سبزواری گرفته شده است.
مشارکت نویسندگان
تمام نویسندگان در آماده‌سازی این مقاله مشارکت داشته‌اند.
تعارض منافع
بنابر اظهار نویسندگان، این مقاله تعارض منافع ندارد.
 
References
  1. Cruz-Jentoft AJ, Baeyens JP, Bauer JM, Boirie Y, Cederholm T, Landi F, et al. Sarcopenia: European consensus on definition and diagnosis: Report of the European working group on sarcopenia in older people. Age Ageing. 2010; 39(4):412-23. [DOI:10.1093/ageing/afq034] [PMID] [PMCID]
  2. Frontera WR, Hughes VA, Fielding RA, Fiatarone MA, Evans WJ, Roubenoff R. Aging of skeletal muscle: A 12-yr longitudinal study. Journal of Applied Physiology. 2000; 88(4):1321-6.[DOI:10.1152/jappl.2000.88.4.1321] [PMID]
  3. Hughes VA, Frontera WR, Roubenoff R, Evans WJ, Singh MA. Longitudinal changes in body composition in older men and women: Role of body weight change and physical activity. The American Journal of Clinical Nutrition. 2002; 76(2):473-81. [DOI:10.1093/ajcn/76.2.473] [PMID]
  4. Landi F, Calvani R, Cesari M, Tosato M, Martone AM, Bernabei R, et al. Sarcopenia as the biological substrate of physical frailty. Clinics in Geriatric Medicine. 2015; 31(3):367-74. [DOI:10.1016/j.cger.2015.04.005] [PMID]
  5. Douchi T, Iemura A, Matsuo T, Kuwahata T, Oki T, Yoshimitsu N, et al. Relationship of head lean mass to regional bone mineral density in elderly postmenopausal women. Maturitas. 2003; 46(3):225-30.[DOI:10.1016/S0378-5122(03)00195-6]
  6. Copeland JL, Consitt LA, Trembla MS. Hormonal responses to endurance and resistance exercise in females aged 19-69 years. Journal of Gerontology . 2002; 57(4):158-65. [DOI:10.1093/gerona/57.4.B158] [PMID]
  7. Kraemer WJ, Häkkinen K, Newton RU, Nindl BC, Volek JS, McCormick M, et al. Effects of heavy-resistance training on hormonal response patterns in younger vs. older men. Journal of Applied Physiology. 1999; 87(3):982-92.[DOI:10.1152/jappl.1999.87.3.982] [PMID]
  8. Rosen CJ, Conover C. Growth hormone/insulin-like growth factor-I axis in aging: A summary of a National Institutes of Aging-Sponsored Symposium. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 1997; 82(12):3919-22. [DOI:10.1210/jc.82.12.3919]
  9. Phillips SM. Nutritional supplements in support of resistance exercise to counter age-related sarcopenia. Advances in Nutrition. 2015; 6(4):452-60. [DOI:10.3945/an.115.008367] [PMID] [PMCID]
  10. Gonzalez AM, Hoffman JR, Stout JR, Fukuda DH, Willoughby DS. Intramuscular anabolic signaling and endocrine response following resistance exercise: Implications for muscle hypertrophy. Sports Medicine. 2016; 46(5):671-85. [PMID] [PMCID]
  11. Masuda K, Choi JY, Shimojo H, Katsuta S. Maintenance of myoglobin concentration in human skeletal muscle after heavy resistance training. European Journal of Applied Physiology and Occupational Physiology. 1999; 79(4):347-52. [DOI:10.1007/s004210050519] [PMID]
  12. Choi J, Takahashi H, Itai Y, Takamatsu K. The difference between effects of “power-up type” and “bulk-up type” strength training exercises. Japanese Journal of Physical Fitness and Sports Medicine. 1998; 47(1):119-29.[DOI:10.7600/jspfsm1949.47.119]
  13. Wernbom M, Augustsson J, Thomeé R. The influence of frequency, intensity, volume and mode of strength training on whole muscle cross-sectional area in humans. Sports Medicine. 2007; 37(3):225-64. [DOI:10.2165/00007256-200737030-00004] [PMID]
  14. Fry AC. The role of resistance exercise intensity on muscle fibre adaptations. Sports Medicine. 2004; 34(10):663-79. [DOI:10.2165/00007256-200434100-00004] [PMID]
  15. Barcelos LC, Nunes PR, de Souza LR, de Oliveira AA, Furlanetto R, Marocolo M, et al. Low-load resistance training promotes muscular adaptation regardless of vascular occlusion, load, or volume. European Journal of Applied Physiology. 2015; 115(7):1559-68. [DOI:10.1007/s00421-015-3141-9] [PMID]
  16. Carpinelli RN. The size principle and a critical analysis of the unsubstantiated heavier-is-better recommendation for resistance training. Journal of Exercise Science & Fitness. 2008; 6(2):67-86.
  17. Goto KA, Ishii NA, Kizuka TO, Takamatsu KA. The impact of metabolic stress on hormonal responses and muscular adaptations. Medicine and Science in Sports and Exercise. 2005; 37(6):955-63. [PMID]
  18. Van Roie E, Delecluse C, Coudyzer W. Boonen S, Bautmans I. Strength training at high versus low external resistance in older adults: Effects on muscle volume, muscle strength, and force-velocity characteristics. Experimental Gerontology. 2013; 48(11):1351-61. [DOI:10.1016/j.exger.2013.08.010] [PMID]
  19. Burd NA, West DW, Staples AW, Atherton PJ, Baker JM, Moore DR, et al. Low-load high volume resistance exercise stimulates muscle protein synthesis more than high-load low volume resistance exercise in young men. PLOS One. 2010; 5(8):e12033. [DOI:10.1371/journal.pone.0012033] [PMID] [PMCID]
  20. Mitchell CJ, Churchward-Venne Tyler A, West Daniel WD, Burd Nicholas A, Breen Leigh, Baker Steven K, et al. Resistance exercise load does not determine training-mediated hypertrophic gains in young men. Journal of Applied Physiology. 2012; 113 (1): 71-77. [DOI:10.1152/japplphysiol.00307.2012] [PMID] [PMCID]
  21. Ogasawara R, Loenneke JP, Thiebaud RS, Abe T. Low-load bench press training to fatigue results in muscle hypertrophy similar to high-load bench press training. International Journal of Clinical Medicine. 2013; 4(2):114-121. [DOI:10.4236/ijcm.2013.42022]
  22. Schoenfeld BJ, Peterson MD, Ogborn D, Contreras B, Sonmez GT. Effects of low- versus high-load resistance training on muscle strength and hypertrophy in well-trained men. The Journal of Strength and Conditioning Research. 2015; 29(10):2954-63. [DOI:10.1519/JSC.0000000000000958] [PMID]
  23. Cassilhas RC, Viana VA, Grassmann V, Santos RT, Santos RF, Tufik S, et al. The impact of resistance exercise on the cognitive function of the elderly. J Med Sci Sports Exerc. 2007; 39 (8): 1401-7. [DOI:10.1249/mss.0b013e318060111f] [PMID]
  24. Nindl BC, Kraemer WJ, Marx JO, Arciero PJ, Dohi K, Kellogg MD, et al. Overnight responses of the circulating IGF-I system after acute, heavy-resistance exercise. Journal of Applied Physiology. 2001; 90(4):1319-26. [DOI:10.1152/jappl.2001.90.4.1319] [PMID]
  25. Elloumi M, El Elj N, Zaouali M, Maso F, Filaire E, Tabka Z, et al. IGFBP-3 a sensitive marker of physical training and overtraining. British Journal of Sports Medicine. 2005; 39(9):604-10. [DOI:10.1136/bjsm.2004.014183] [PMID] [PMCID]
  26. Borst SE, De DH, Garzarella LI, Vincent KE, Pollock BH, Lowenthal DT, et al. Effects of resistance training on insulin-like growth factor-I and IGF binding proteins. Medicine and Science in Sports and Exercise. 2001; 33(4):648-53.[DOI:10.1097/00005768-200104000-00021] [PMID]
  27. Izquierdo M, Ibanez J, Gonzales Badillo JJ, Hakkinnen K, Ratammes NA, Kraemer WJ, et al. Differential effects of strength training leading to failure not to failure on hormonal responses, strength and muscle power gains. Journal of Applied Physiology. 2006; 100(5):1647-56. [DOI:10.1152/japplphysiol.01400.2005] [PMID]
  28. Schmitz KH, Ahmed RL, Yee D. Effects of a 9-month strength training intervention on insulin, Insulin-like Growth Factor (IGF)-I, IGF-Binding Protein (IGFBP)-1, and IGFBP-3 in 30–50-year-old women. Cancer Epidemiology and Prevention Biomarkers. 2002; 11(12):1597-604.
  29. Tsai CL, Wang CH, Pan CY, Chen FC. The effects of long-term resistance exercise on the relationship between neurocognitive performance and GH, IGF-1, and homocysteine levels in the elderly. Frontiers in Behavioral Neuroscience. 2015; 9:23. [DOI:10.3389/fnbeh.2015.00023]
  30. West DW, Phillips SM. Associations of exercise-induced hormone profiles and gains in strength and hypertrophy in a large cohort after weight training. European Journal of Applied Physiology. 2012; 112(7): 2693-702. [DOI:10.1007/s00421-011-2246-z] [PMID] [PMCID]
  31. Wilkinson SB, Tarnopolsky MA, Grant EJ, Correia CE, Phillips SM. Hypertrophy with unilateral resistance exercise occurs without increases in endogenous anabolic hormone concentration. European Journal of Applied Physiology. 2006; 98(6):546-55. [DOI:10.1007/s00421-006-0300-z] [PMID]
  32. Brzycki MA. Practical approach to strength training. Indianapolis. Shadeland: Blue River Press; 1995.
  33. Jones CJ, Rikli RE. Measuring functional. The Journal on Active Aging. 2002; 1:24-30.
  34. Fatouros I, Kambas A, Katrabasas I, Nikolaidis K, Chatzinikolaou A, Leontsini D, et al. Strength training and detraining effects on muscular strength, anaerobic power, and mobility of inactive older men are intensity dependent. British Journal of Sports Medicine. 2005; 39(10):776-80. [DOI:10.1136/bjsm.2005.019117] [PMID] [PMCID]
  35. Fahs CA, Loenneke JP, Thiebaud RS, Rossow LM, Kim D, Abe T, et al. Muscular adaptations to fatiguing exercise with and without blood flow restriction. Clin Physiol Funct Imaging, 2015; 35(3), 167-76. [DOI:10.1111/cpf.12141] [PMID]
  36. Steele James, Fisher James, Mc Guff Doug, Bruce Low Stewart, Smith Dave. Resistance training to momentary muscular failur improves cardiovascular fitness in humans: A review of acute physiological responses and chronic physiological adaptations. Journal of Exercise Physiology. 2012; 15(3):53-80.
  37. Kraemer WJ, Adams K, A-Dudley G, Dooly C, S-Feigenbaum M, Fleck SJ, et al. Progression models in resistance training for healthy adults. Medicine & Science in Sports & Exercise. 2009; 41(3):687-708. [DOI:10.1249/MSS.0b013e3181915670] [PMID]
  38. Ribeiro AS, Schoenfeld BJ, Fleck SJ, Pina FL, Nascimento MA, Cyrino ES. Effects of traditional and pyramidal resistance training systems on muscular strength, muscle mass, and hormonal responses in older women: A randomized crossover trial. The Journal of Strength & Conditioning Research. 2017; 31(7):1888-96.[DOI:10.1519/JSC.0000000000001653] [PMID]
  39. Hofmann M, Schober-Halper B, Oesen S, Franzke B, Tschan H, Bachl N, et al. Effects of elastic band resistance training and nutritional supplementation on muscle quality and circulating muscle growth and degradation factors of institutionalized elderly women: The Vienna Active Ageing Study (VAAS). European Journal of Applied Physiology. 2016; 116(5):885-97. [DOI:10.1007/s00421-016-3344-8] [PMID] [PMCID]
  40. So WY, Song M, Park YH, Cho BL, Lim JY, Kim SH, et al. Body composition, fitness level, anabolic hormones, and inflammatory cytokines in the elderly: A randomized controlled trial. Aging Clinical and Experimental Research. 2013; 25(2):167-74. [DOI:10.1007/s40520-013-0032-y] [PMID]
  41. Lianne MK, Lauren A, Weiss SW, Graves RP, Gordon H, Williams MA, et al. (2005). Sex differences in the genetic basis of morning serum cortisol levels: Genome-wide screen identifies two novel loci specific to women. The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 2005; 90(8):4747-52. [DOI:10.1210/jc.2005-0384] [PMID]
  42. Williams MA, Haskell WL, Ades PA, Amsterdam EA, Bittner V, Franklin BA, et al. Resistance exercise in individuals with and without cardiovascular disease. Circulation. 2007; 116(5):572-84. [DOI:10.1161/CIRCULATIONAHA.107.185214] [PMID]
  43. Fisher J, Steele J, Smith D. High-and low-load resistance training: Interpretation and practical application of current research findings. Sports Medicine. 2017; 47(3):393-400. [DOI:10.1007/s40279-016-0602-1] [PMID]
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1396/12/15 | پذیرش: 1397/5/3 | انتشار: 1398/8/19
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb