اهداف کاهش توده عضله در افراد مسن، به اختلال در توانایی عضله اسکلتی برای پاسخ‌دادن به تحریک آنابولیکی و افزایش فعالیت مسیرهای سیگنالی پروتئولیتیک نسبت داده می‌شود. همراه با افزایش سن، غلظت هورمون‌های آنابولیک نظیر تستوسترون، IGF-۱ و IGFBP-۳ کاهش می‌یابد. تمرین‌های مقاومتی باعث ایجاد سازگاری‌های مثبتی در افراد مسن می‌شود و از این طریق اثرات مخرب افزایش سن را کاهش می‌دهد. هدف از این بررسی تأثیر اجرای تمرین مقاومتی با بار کم در برابر بار زیاد تا حد خستگی، بر تستوسترونIGF-۱، IGFBP-۳ و عملکرد زنان سالمند بود.
مواد و روش ها ۲۸ زن سالمند با میانگین و انحراف معیار سنی ۲/۵۱±۶۳/۱۴ سال که واجد شرکت در پژوهش بودند، به صورت تصادفی در ۳ گروه آزمایش مقاومتی با بار کم (۳۰ درصد یک تکرار بیشینه)، تمرین مقاومتی با بار زیاد (۸۰ درصد یک تکرار بیشینه) و گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرین شامل ۸ هفته و هر هفته ۳ جلسه بود. هر دو گروه تمرینات را تا سرحد خستگی اجرا می‌کردند. حداقل تعداد تکرار برای گروه با بار کم ۲۰ تکرار و برای گروه با بار زیاد ۸ تکرار بود. قبل و بعد از دوره تمرینی، سطوح سرمی تستوسترون IGF-۱، IGFBP-۳، قدرت عضلانی پایین‌تنه و استقامت عضلانی اندازه‌گیری شد.
یافته ها تمرین تأثیر معنی‌داری بر تستوسترون، IGF-۱ و IGFBP-۳ آزمودنی‌ها نداشت (۰/۰۵P)، و بین دو گروه تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (۰/۰۵ نتیجه گیری بر اساس یافته‌های این تحقیق، این احتمال وجود دارد که تمرین مقاومتی با بار کم تا سرحد خستگی می‌تواند بر سازگاری‌های عملکردی ناشی از تمرین اثر گذاشته و جایگزین مناسبی برای تمرینات با بار بالا در افراد سالمند باشد.