اهداف: هدف این پژوهش بررسی میزان ترس از پیری و عوامل مرتبط با آن در بین دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی است.
مواد و روش ها: این مطالعه از نوع مقطعی است و جامعه مورد نظر آن دانشجویان دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران هستند. این دانشجویان که در حوزه‌های توانبخشی و سلامت تحصیل می‌کنند، همگی در آینده شغلی‌شان با سالمندان در ارتباط خواهند بود. نمونه‌گیری به روش نمونه‌گیری دردسترس و ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه ترس از پیری لاشر و فالکندر (۱۹۹۳) است.
یافته ها: میانگین ترس از پیری به‌طورکلی، ۷۰.۰۸ با انحراف معیار ۹.۶۹ به دست آمد که از بین ۴ مؤلفه آن بیشترین ترس دانشجویان از عامل «ترس از فقدان» با میانگین ۲۰.۱۴ و انحراف معیار ۴.۸۴ و کمترین آن مربوط به مؤلفه «ترس از افراد سالمند» است که میانگین آن ۱۴.۱۵ با انحراف معیار ۵.۰۸ به دست آمد؛ همچنین از بین ۱۷ عامل مرتبط با ترس از پیری، تنها سه عامل، سال‌های مختلف تحصیلی (۲.۲۱ =F) با سطح معنادری (۰.۰۵ =Sig)، میزان رضایت از رشته تحصیلی (۲.۳۴ =F)با سطح معنادری (۰.۴۴ =Sig) و داشتن پدر ۶۰ ساله و بالاتر (۲.۱۸- =t و ۰.۰۳۱=sig) معنادار هستند.
نتیجه گیری: با توجه به یافته‌های به‌دست‌آمده پیشنهاد می‌شود که برای کم کردن ترس از پیری، دوره‌های آموزشی در قالب کارگاه و همایش برای آشنایی با دوران پیری برای دانشجویان برگزار شود.