دوره 17، شماره 4 - ( زمستان 1401 )
جلد 17 شماره 4 صفحات 595-580 |
برگشت به فهرست نسخه ها
رویا زکی‌زاده1 
، مسعود بحرینی 2، اکرم فرهادی3 ، راضیه باقرزاده1
، مسعود بحرینی 2، اکرم فرهادی3 ، راضیه باقرزاده1
1- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
2- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران. ، m.bahreini@bpums.ac.ir
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
2- دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم‌پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران. ، m.bahreini@bpums.ac.ir
3- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم‌پزشکی بوشهر، بوشهر، ایران.
چکیده: (2714 مشاهده)
اهداف: با‌توجه‌به رشد سریع جمعیت سالمندی، توجه به شاخص‌های سلامت روان در آنان بسیار مهم است. احساس تنهایی، عملکرد اجتماعی و افسردگی، از‌جمله این شاخص‌ها هستند که به دلیل تأثیر متقابل بر یکدیگر اهمیت ویژه‌ای دارند. این مطالعه با هدف تعیین نقش میانجی افسردگی در ارتباط بین احساس تنهایی با عملکرد اجتماعی سالمندان در سال 1397 انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 سالمند تحت پوشش مراکز جامع سلامت شهر بوشهر (جنوب ایران)، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه احساس تنهایی راسل (نسخه سوم) و سلامت عمومی گلدبرگ (حیطه‌های افسردگی و عملکرد اجتماعی) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی و برای آزمون مدل از نرم‌افزارPartial Least Squares (PLS)-Graph 3.00 استفاده شد. سطح معناداری در تمام موارد مساوی / کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطالعه، میانگین سنی سالمندان شرکت‌‌کننده 5/87±66/74 بود و 55/3 درصد شرکت‌کنندگان مرد و بقیه زن بودند. نتایج نشان داد احساس تنهایی هم به‌طور مستقیم (0/199=P<0/01, β) و هم با میانجی افسردگی (β=0/183 ,P<0/001) می‌تواند موجب عملکرد اجتماعی ضعیف شود. احساس تنهایی و افسردگی با هم 20 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را تبیین می‌کردند. شاخص‌های برازش مدل بیرونی و درونی نشان‌دهنده مناسب بودن مدل بود.
نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، احساس تنهایی هم به‌صورت مستقیم و هم با ایجاد افسردگی در فرد می‌تواند باعث کاهش عملکرد اجتماعی سالمندان شود. استفاده از این نتایج برای طراحی آزمایشات هر‌چه مؤثرتر به‌منظور بالا بردن میزان عملکرد اجتماعی سالمندان مفید است.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 سالمند تحت پوشش مراکز جامع سلامت شهر بوشهر (جنوب ایران)، به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه احساس تنهایی راسل (نسخه سوم) و سلامت عمومی گلدبرگ (حیطه‌های افسردگی و عملکرد اجتماعی) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزئی و برای آزمون مدل از نرم‌افزارPartial Least Squares (PLS)-Graph 3.00 استفاده شد. سطح معناداری در تمام موارد مساوی / کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: در این مطالعه، میانگین سنی سالمندان شرکت‌‌کننده 5/87±66/74 بود و 55/3 درصد شرکت‌کنندگان مرد و بقیه زن بودند. نتایج نشان داد احساس تنهایی هم به‌طور مستقیم (0/199=P<0/01, β) و هم با میانجی افسردگی (β=0/183 ,P<0/001) می‌تواند موجب عملکرد اجتماعی ضعیف شود. احساس تنهایی و افسردگی با هم 20 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را تبیین می‌کردند. شاخص‌های برازش مدل بیرونی و درونی نشان‌دهنده مناسب بودن مدل بود.
نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، احساس تنهایی هم به‌صورت مستقیم و هم با ایجاد افسردگی در فرد می‌تواند باعث کاهش عملکرد اجتماعی سالمندان شود. استفاده از این نتایج برای طراحی آزمایشات هر‌چه مؤثرتر به‌منظور بالا بردن میزان عملکرد اجتماعی سالمندان مفید است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
سالمند شناسی
دریافت: 1400/7/30 | پذیرش: 1400/8/26 | انتشار: 1401/12/6
دریافت: 1400/7/30 | پذیرش: 1400/8/26 | انتشار: 1401/12/6
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |