دوره 19، شماره 2 - ( تابستان 1403 )                   جلد 19 شماره 2 صفحات 257-242 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علم و هنر، یزد، ایران.
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ، pa.mohammadkhani@uswr.ac.ir
3- گروه مهندسی پزشکی، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده:   (1748 مشاهده)
اهداف یکی از شایع‌ترین مسائل دوران سالمندی درد مزمن است. هدف رویکردهای مبتنی بر حضور ذهن ایجاد انعطاف‌پذیری روان‌شناختی و تغییر نگرش‌ها نسبت به درد می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر حضور ذهن بر نشانه‌های ادراک درد زنان سالمند بود.
مواد و روش ها مطالعه نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری 1 ‌ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری زنان 60 سال و بالاتر اصفهانی در سال 1402 بودند که 30 نفر آن‌ها با روش نمونه‌گیری دردسترس و با استفاده از معیارهای ورود انتخاب و به‌طور تصادفی در گروه‌های آزمایش و کنترل مساوی گمارده شدند. ابزار پژوهش فرم کوتاه پرسش‌نامه‌ درد مک‌گیل بود. گروه آزمایش در 8 جلسه 2 ساعته مداخله را دریافت کردند و گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. داده‌ها با روش تحلیل واریانس اندازه‌گیری مکرر و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 25 مورد تحلیل قرار گرفت.
یافته ها میانگین سنی شرکت‌کنندگان گروه آزمایش 3/37±64/07 و گروه کنترل 3/57±64/20، میانگین نمره کل ادراک درد گروه‌های آزمایش و کنترل در مرحله پس‌آزمون به‌ترتیب 22/67 و 35/13 و در مرحله پیگیری به‌ترتیب 23/60 و 35/07 گزارش شد. نتایج نشان داد بین میانگین 3 مرحله ارزیابی (پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری) در همه خرده‌مقیاس‌ها و نمره کل تفاوت معنی‌دار وجود دارد (0/01>P). نتایج آزمون بنفرونی حاکی از اثربخشی درمان در مرحله پس‌آزمون و پیگیری برای همه خرده‌مقیاس‌ها در مقایسه با گروه کنترل بود (05/P≤0).
نتیجه گیری استفاده از مداخله شناخت‌درمانی مبتنی بر حضور ذهن به‌طور معنی‌داری به کاهش ادراک درد در زنان سالمند منجر می‌شود. 
متن کامل [PDF 7477 kb]   (507 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (276 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی
دریافت: 1402/2/27 | پذیرش: 1402/5/10 | انتشار: 1403/4/11

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.