اهداف: هدف تحقیق حاضر، تعیین نقش تعاملی فعالیت بدنی و ویژگی های شخصیتی در تحول روانی–اجتماعی سالمندان بود.

مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع پس رویدادی (علی–مقایسه ای) بود که در آن 300 سالمند فعال و غیر فعال شهر تهران با دامنه سنی 60-85 سال از بین افرادی که به طور نظم در فعالیت های بدنی شرکت داشتند و افرادی که در این فعالیت ها شرکت نمی کردند به صورت در دسترس، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. تمامی سالمندان پرسشنامه تحول روانی–اجتماعی هاولی و پرسشنامه ویژگی های شخصیتی آیزنک را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی (مانند میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (مانند آزمون های تحلیل واریانس عاملی و t مستقل) با نرم افزار SPSS نسخه 5/11 در سطح معنی داری P<0/50 تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد 70درصد از سالمندان فعال و 68درصد از سالمندان غیر فعال در دامنه سنی 60-70 سال و 50 درصد از سالمندان فعال و 53/3درصد از سالمندان غیر فعال سطح تحصیلات دیپلم و 46/7درصد از سالمندان فعال و 56/7درصد از سالمندان غیر فعال به لحاظ وضعیت اقتصادی در سطح متوسط قرار داشتند. همچنین نتایج نشان داد که سالمندان فعال دارای ویژگی های شخصیتی برونگرایی و ثبات بالاتری هستند و سالمندان فعال برون گرا و با ثبات در ویژگی تحول روانی–اجتماعی برتر از سالمندان غیر فعال بودند.

نتیجه‌گیری: فعالیت بدنی تعامل بین ویژگی های شخصیتی با تحول روانی–اجتماعی را تعدیل می کند. بنابراین، احتمالا سبک زندگی فعال در طول عمر، در تعامل با ویژگی های شخصیتی، تحلیل رفتن آمادگی جسمانی، روانی و اجتماعی زود هنگام در دوران سالمندی را به تعویق می اندازد.