اهداف: با افزایش رشد جمعیت سالمندان و تغییر ترکیب جمعیتی به سمت سالخوردگی از این پس نیازمند افزایش اطلاعات راجع به کیفیت زندگی مربوط به سلامت در این گروه سنی هستیم تا اگر چه نمی‌توانیم از این تغییر جمعیتی جلوگیری کنیم ولی با برنامه‌ریزی‌های مناسب کیفیت زندگی آن‌ها را افزایش داده و با ایجاد سالمندی فعال مشارکت آن‌ها را در فعالیت‌های خانواده و جامعه بیشتر کنیم و زمینه پیشرفت اقتصادی و رفاه کشورمان را فراهم کنیم. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت کیفیت زندگی و عوامل تاثیرگذار بر آن در سالمندان 60 ساله و بالاتر ساکن مناطق شهری استان مرکزی بوده است.

مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع مقطعی و توصیفی‌تحلیلی بود که بر روی 165 سالمند در مناطق شهری استان مرکزی انجام گرفته شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه عمومی و پرسشنامه 36 سوالی کیفیت زندگی بود. همچنین برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون‌های آماری کای دو، فیشر، تی مستقل، ANOVA یک‌طرفه، رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید.

یافته‌ها: میانگین سنی نمونه ها 70/7 سال بود و 44/8 درصد نمونه‌ها مرد و 55/2 درصد زن بودند. میانگین امتیاز کلی کیفیت زندگی برابر 22±55/66، میانگین امتیاز بخش جسمی 21±51/32 و میانگین امتیاز بخش روانی 25±57/30 و میانگین امتیاز 8 بعد کیفیت زندگی به این شرح بود: بعد عملکرد جسمی 26±56/45، کاهش عملکرد به علت مشکلات جسمی 27±60/50، درد جسمی 26±38/51، سلامت کلی 26±45/53، نشاط 24±53/09، عملکرد اجتماعی 27±67/85، کاهش عملکرد به علت مشکلات روانی 45±57/14، سلامت روانی 25±62/88. همچنین نمرات کیفیت زندگی با جنس، شغل قبلی، سواد، فعالیت‌های اوقات فراغت، درآمد، ورزش فعلی، ابتلا به بیماری و مصرف دارو ارتباط معنی‌دار داشت (P<0/05).

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد کیفیت زندگی سالمندان مورد بررسی در حد متوسط است و افراد از نظر سلامت روانی در مقایسه با سلامت جسمی وضعیت بهتری دارند. همچنین فاکتورهای مختلفی با کیفیت زندگی سالمندان در ارتباط هستند که بسیاری از آن‌ها مانند رفع تبعیض‌های جنسیتی، فراهم‌نمودن تسهیلات برای فعالیت‌های اوقات فراغت و ورزش این گروه سنی است با برنامه‌ریزی‌های جامع قابل اصلاح می‌باشند.