دوره 9، شماره 1 - ( بهار 1393 )
جلد 9 شماره 1 صفحات 39-32 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه اراک، اراک، ایران. ، d-khajavi@araku.ac.ir
2- دانشگاه تهران
3- دانشگاه تربیّت مدرّس
2- دانشگاه تهران
3- دانشگاه تربیّت مدرّس
چکیده: (9053 مشاهده)
اهداف: افتادن و عوامل فیزیولوژکیی و روا نشناختی مرتبط با آن، از مشکلات اصلی زندگی سالمندان است. هدف این تحقیق، برّرسی تأثیر یک برنامه مداخل های تمرینی بر عوامل روا نشناختی مرتبط با افُتادن در میان مردان سالمند ساکن شهر اراک می باشد.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق نیمه تجربی که بر روی مردان سالمند ساکن شهر اراک انجام شد، 27 آزمودنی به طور تصادفی به دو گروه کنترل (میانگین سنّی 6/65±70/21 سال) و گروه آزمایش (میانگین سنّی 4/38±66/07 سال) اختصاص یافتند. گروه آزمایش در یک برنامه مداخله تمرینی 12هفته‌ای (سه جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه) شرکت کردند.
یافته‌ها: یافته‌های تحقیق نشان داد که برنامه تمرینی اعمال شده باعث بهبود عوامل رو انشناختی مرتبط با اُفتادن (خودکارآمدی اُفتادن، ترس از افتادن و اعتماد به تعادل ویژه فعّالیّت‌ها، خود کارآمدی تعادل) در سالمندان گروه آزمایش گردید. نتایج گروه کنترل که هیچ‌گونه برنامه تمرینی منظّمی را دنبال نکردند و نیز عدم تغییر در عوامل روان‌شناختی مرتبط با افتادن را نشان داد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این تحقیق، برنامه مداخله‌ای تمرینی منظّم می‌تواند با ارتقای سطح آمادگی جسمانی و حرکتی مردان سالمند باعث کاهش ترس از افُتادن و افزایش اعتماد به تعادل در حین انجام فعّالیّت‌های زندگی روزانه‌شان شود. این بهبودها می‌توانند به ارتقای سلامتی جسمانی و روانی و بهبود کیفیّت زندگی سالمندان ساکن در جامعه و نهایتاً سالمندی موفّقیّت‌آمیز آن‌ها کمک کند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |