اهداف: سرعت رشد جمعیت سالمندان در کشورهای در حال توسعه بسیار زیاد است، بعلاوه سطح کیفیت زندگی در سنین سالمندی به دلایل متعددی، به‌خصوص، به‌علت کمبود تحرک فیزیکی و فعالیت ورزشی کاهش می‌یابد. این مطالعه با هدف بررسی میزان تاثیر برنامه ورزشی بر کیفیت زندگی سالمندان شهرستان شهرکرد انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه نیمه تجربی که در شهرستان شهرکرد در سال 1386 انجام گرفت، 60 نفر سالمند با میانگین سنی 6/96±68/63 در گروه آزمون و 10/65±68/03 در گروه شاهد در این مطالعه شرکت داشتند. این افراد دارای توانایی انجام فعالیت ورزشی و انجام کارهای معمول و روزانه بدون وابستگی به دیگران و فاقد بیماری‌های سیستمیک و محدودکننده، بودند. و به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند، در گروه آزمون برنامه ورزشی به مدت 60 جلسه اجرا گردید. سطح کیفیت زندگی هر دو گروه، قبل از مداخله و در پایان مداخله به‌وسیله پرسش‌نامه لیپارد ارزیابی گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون‌های تی و آزمونهای کای دو و من ویتنی استفاده گردید.

یافته‌ها: با به‌کارگیری برنامه ورزشی پیش‌رونده عضلانی سطح کیفیت زندگی افراد به طور معنی‌داری نسبت به قبل از اجرای برنامه افزایش یافت (P<0/05) و این در حالی است که در مدت زمان مشابه، در گروهی که برنامه ورزشی را تمرین نمی‌کردند تغییر معنی‌داری در ابعاد کیفیت زندگی آنان ایجاد نشده است.

نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های حاصل از این پژوهش می‌توان نتیجه‌گیری نمود که با به‌کارگیری برنامه ورزشی منظم، مداوم و دارای پذیرش خوب از سوی این گروه سنی، می توان سطح کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف در این افراد افزایش داد و راه را برای سالم پیرشدن و برخوردار بودن از سلامتی در این دوره هموار نمود.