اهداف: هدف از پژوهش حاضر بررسی پیش بینی کارکردهای خاطره‌گویی براساس مدل پنج عاملی شخصیت در سالمندان است.

مواد و روش‌ها: تعداد 242 فرد سالمند بالای شصت سال عضو کانون‌های بازنشستگی شهر شیراز به روش نمونه‌گیری در دسترس، انتخاب شدند. افراد نمونه با تکمیل مقیاس کارکردهای خاطره‌گویی و پرسش‌نامه پنج عامل بزرگ شخصیت گلدبرگ در این پژوهش شرکت کردند. از میان افراد گروه نمونه چهل نفر به دلیل عدم تکمیل کامل پرسش‌نامه‌ها از پژوهش حذف شدند. شرکت تمامی آزمودنی‌ها با رضایت آگاهانه بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها در بخش آمار توصیفی، از شاخص‌های میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی از رگرسیون چند گانه همزمان برای پیش‌بینی کارکردهای خاطره‌گویی استفاده شده است. در اجرای عملیات تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزار آماری SPSS 16 استفاده گردید. 

یافته‌ها: نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه هم زمان نشان داد که عامل روان نژندگرایی مدل پنج عاملی شخصیت، کارکردهای خاطره‌گویی حفظ صمیمیت (25/P≤0/001, β=0) و تجدید خاطرات تلخ (28/P≤0/001, β=0) را پیش‌بینی کرد. همچنین عامل برون‌گرایی مدل پنج عاملی شخصیت کارکرد خاطره‌گویی آموزش/آگاهی را پیش‌بینی نمود (18/P<0/05, β=0).

نتیجه‌گیری: در تبیین یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان این گونه نتیجه‌گیری کرد که افراد، دچار میزان بالای آسیب‌پذیری هیجانی به عنوان یک صفت، به منظور نشخوار خاطرات تلخ و زنده نگه داشتن یاد دوستانی که دیگر در بین آن‌ها نیستند خاطرات خود را مرور یا بازگو می‌کنند و افراد برون‌گرا با هدف آموزش درس زندگی و انتقال تجربیات خود به دیگران از خاطره‌گویی استفاده می‌کنند. به درمانگران پیشنهاد می‌شود که در درمان خاطره‌گویی، بر کارکردهای سازگارانه‌تر خاطره گویی (مانند، هویت و حل مسئله، گفتگو و آموزش/ آگاهی) تاکید نمایند و این گونه کارکردها را آموزش دهند.