اهداف: با توجه به گسترش روزافزون جمعیت سالمندان در جوامع مختلف، به‌ویژه جامعه ایرانی، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک زندگی و حمایت اجتماعی با رضایت زناشویی در این گروه صورت گرفته است.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌های توصیفی-همبستگی بود که به‌صورت مقطعی در سال 1393 انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را تمامی سالمندان 60 سال و بالاتر تشکیل می‌داد که جزو جمعیت مراقبت‌شده بودند و در مراکز بهداشتی درمانی پرونده داشتند. نمونه آماری این مطالعه شامل 381 نفر از سالمندان بود که به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای از جامعه آماری پژوهش انتخاب شدند و به سؤالات مقیاس رضایت زناشویی انریچ، پرسش‌نامه سبک زندگی و حمایت اجتماعی پاسخ دادند. داده‌های گرد‌آوری‌شده با نسخه 21 نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به‌گام مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: نتایج بیانگر آن است که سبک زندگی و حمایت اجتماعی پیش‌بینی‌کننده رضایت زناشویی هستند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون گام‌به‌گام نشان داد که متغیر‌های پیش‌بین به‌ترتیب حمایت اجتماعی و سبک زندگی (0/64=R²) به‌شمار می‌روند. نتایج پژوهش حاضر بیانگر آن بود که بین متغیرهای سبک زندگی و حمایت اجتماعی با رضایت زناشویی رابطه معنی‌دار مثبت وجود دارد (0/05≥P)، اما بین مردان و زنان سالمند در این متغیرها تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (0/05).

نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر حمایت اجتماعی و سبک زندگی بر رضایت زناشویی سالمندان می‌توان گفت که حمایت اجتماعی و سبک زندگی عامل مهمی در پایداری ازدواج و رضایت زناشویی در این گروه اجتماعی است.