اهداف: این مطالعه با هدف ارزیابی میزان ناتوانی در سالمندان شهر تهران انجام شده است. این تحقیق تلاش دارد با شناسایی و ارزیابی ناتوانی سالمندان در حوزه های مختلف با استفاده از ابزار WHODAS II سیاستگذاران و برنامه ریزان امور سالمندی را در تعیین خدمات موردنیاز سالمندان کمک کند.

مواد و روش‌ها: این مطالعه به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه WHODAS II نسخه 36 سوالی بدون احتساب روز که توسط پرسشگر و با مصاحبه تکمیل می شد، جمع آوری گردید. نمرات خام کسب شده بر اساس الگوریتم سازمان جهانی بهداشت به امتیاز 0-100 تبدیل گردید. تعداد 600 نفر از افراد 60 ساله و بالاتر شهر تهران در این پژوهش با مراجعه به منزلشان مورد مصاحبه قرار گرفتند. روش انتخاب مصاحبه شوندگان، طبقه بندی خوشه ای بود. داده های حاصل با استفاده از آزمون های آماری خی دو، من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین نمرات ناتوانی سالمندان شهر تهران 33.3 با انحراف معیار 25/9 بود. از این میان نمرات ناتوانی برای زنان 33/6 با انحراف معیار 23/8 و برای مردان 33/0 با انحراف معیار 28/1 بود. میانگین نمرات ناتوانی سالمندان شهر تهران در میان مردان و زنان اختلاف معناداری نداشت (P>0/05). و میانگین نمرات ناتوانی سالمندان شهر تهران با افزایش سن افزایش پیدا می کرد (P>0/05) بیشترین ناتوانی آنان در حوزه های مورد بررسی مربوط به تحرک و جابجایی، انجام وظایف خانه و خانواده و مشارکت در جامعه بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که میانگین نمرات ناتوانی سالمندان شهر تهران از میزان بالایی به ویژه در تحرک و جابجایی، انجام وظایف خانه و خانواده و مشارکت در جامعه برخوردار است. بنابراین لازم است توجه بیشتری به بیماری ها، اختلال ها و آسیب هایی که منجر به ناتوانی در میان سالمندان می شود از طریق اقدامات پیشگیرانه، درمان بموقع و موثر و توانبخشی بهنگام آنها داشته و در جهت طراحی و تامین وسایل کمکی موردنیاز و مناسب سازی محیط های داخل منزل و محیط های بیرونی نیز عمل نمود.