اهداف تحقیق حاضر به منظور بررسی کیفی ارتباط با خدا در بین سالمندان انجام شد. رابطه انسان با خداوند به عنوان رابطه‌ای قدیمی، به رابطه انسان با دیگران و خود و هستی جهت می‌دهد. افرادی که با خدا ارتباط مثبتی داشته باشند در مقابل حوادث و مشکلاتی که با آن مواجه می‌شوند، اضطراب و آشفتگی روانی کمتری دارند. 
مواد و روش ها در راستای رسیدن به هدف تحقیق و پاسخ‌گویی به سؤال‌های تحقیق، در فرایند روش تحقیق زمینه‌یابی(گراندد تئوری)، پرسش‌نامه باز پاسخ‌دهی طراحی و در قالب مصاحبه نیمه‌ساختاریافته اجرا شد. نمونه تحقیق نظری بود و تا رسیدن به اشباع نظری نمونه‌گیری ادامه یافت. درمجموع، نمونه تحقیق شامل ۱۸ نفر از سالمندان در سنین ۶۰ تا ۸۱ سال بودند. 
یافته ها نتایج به‌دست‌آمده شامل ۱۰۵ مفهوم و ۲۴ مقوله فرعی و ۵ مقوله اصلی بود. مقوله‌های به‌دست‌آمده در متغیرهای شرایط علّی، پدیده، محتوا (زمینه)، شرایط میانجی، استراتژی کنش/ کنش متقابل و پیامد تحلیل شدند. درنهایت از رابطه بین مقوله‌ها الگویی ارائه شد. 
نتیجه گیری الگوی نهایی ارائه‌شده حاکی از تنوع گسترده در کیفیت و کمیّت ارتباط با خدا بود. نقش عوامل عاطفی و شناختی و اجتماعی در بروز این رفت ار(ارتباط با خدا) شفاف است. با توجه به شرایط میانجی و پیامدهای ادراک‌شده از ارتباط با خداوند، چگونگی تضعیف یا تقویت ارتباط با خداوند ترسیم شد.