اهداف هدف از انجام این مطالعه، تحلیل الگوی مصرف هزینه‌های بهداشت و درمان در چرخه زندگی خانوارهای شهری ایران با تأکید بر دوران سال‌خوردگی، طی سال‌های ۱۳۷۵ تا ۱۳۹۱ است.
مواد و روش ها این مطالعه از نوع تحلیل ثانویه است که با استفاده از داده‌های بخش جمعیت سازمان ملل متحد و داده‌های هزینه درآمد خانوار و به کمک روش شبه‌تابلویی انجام پذیرفت. به منظور بازآفرینی و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از نرم افزار STATA استفاده شد. همچنین برای تعدیل مقدار هزینه‌ها نسبت به بُعد خانوار و سن افراد خانوار، از شاخص مقیاس معادل و به منظور تورم‌زدایی از سطح هزینه‌ها در سال‌های مختلف، از شاخص قیمت مصرف‌کننده استفاده شد.
یافته ها یافته‌های پژوهش نشان داد جمعیت ایران در حال گذار از دوران جوانی به سال‌خوردگی است، به‌نحوی‌که تعداد سالمندان در سال ۱۴۱۴ به بیش از ۱۰ میلیون نفر و درصد سال‌خوردگی به بیش از ۱۱ درصد خواهد رسید. تحلیل اثر سن بر هزینه‌های بهداشت و درمان حاکی از آن است که تقاضای مصرف از سن ۲۵ تا ۵۰ سالگی به شکل نسبتاً ملایمی در حال افزایش است. پس از آن شیب خیلی تندی به خود می‌گیرد و در سال‌های پایانی عمر به اوج خود می‌رسد. اثر نسل نشان داد نسل‌های جدید در مقایسه با نسل‌های قبل، در زمینه هزینه‌های بهداشت و درمان تقاضای مصرف بیشتری دارند. همچنین نتایج حاصل از بررسی اثر سال نشان‌دهنده این است که تقاضای مصرف طی سال‌های بررسی‌شده، در ابتدا ثابت و سپس حالت افزایشی و کاهشی داشته است. 
نتیجه گیری بر اساس نتایج این پژوهش می‌توان گفت افراد در طول چرخه زندگی همواره درصدی از هزینه کل خود را به هزینه‌های بهداشتی و درمانی اختصاص می‌دهند، اما درصد این تخصیص در سنین مختلف متفاوت است؛ به‌نحوی‌که با افزایش سن و به‌ویژه در دوران سالمندی، تقاضا در بخش هزینه‌های بهداشت و درمان افزایش قابل توجهی خواهد یافت. همچنین در سطح کلان، با توجه به افزایش درصد سال‌خوردگان در جمعیت ایران طی دهه‌های آینده، سهم هزینه‌های بهداشت و درمان از هزینه کل افزایش خواهد یافت.