اهداف: ناتوانی‌ها و ازکارافتادگی شایع در دوران سالمندی ناشی از مجموعه‌ای از عوامل مختلف است که از مهم‌ترین عوامل آن عدم فعالیت و کم‌تحرکی و عدم استفاده صحیح از عضلات است. کاربرد صحیح برنامه فعالیت می تواند پیشرفت قابل توجهی در کیفیت زندگی سالمندان ایجاد کند. در این مطالعه تاثیر ورزش بر کیفیت زندگی زنان سالمند کانون روزانه جهاندیدگان شهر شیراز در سال 1386 مورد بررسی قرار می گیرد.

موارد و روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی در کانون جهاندیدگان شهر شیراز در سال 1386 انجام شده است. جامعه مورد پژوهش در این تحقیق 400 زن سالمند 60-79 سال بود که از این تعداد 232 نفر به روش بلوک های تبدیل شده تصادفی به دو گروه مداخله (116 نفر) و کنترل (116 نفر) تخصیص شدند. گروه مداخله در برنامه ورزشی متناسب سالمندان در مدت 8 هفته (هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 30 دقیقه) شرکت کردند. 116 نفر دیگر در گروه کنترل قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده در دو مرحله قبل و بعد از برنامه ورزشی در دو گروه مداخله و کنترل به کمک نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این رابطه از آزمون های آماری کای اسکوئر، من ویتنی، ویلکاکسون، تی زوجی، تی مستقل و تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این تحقیق برای سنجش میزان کیفیت زندگی از پرسشنامه اصلاح شده کیفیت زندگی سالمندان لیپاد استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت زندگی قبل از بکارگیری برنامه ورزشی در گروه مداخله 70/60 و در گروه کنترل 70/99 بود. پس از اجرای برنامه ورزشی میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله 75/80 و در گروه کنترل 70/64 بود. نتایج در سطح 95درصد از لحاظ آماری معنی‌دار بود (P=0/013).

نتیجه‌گیری: براساس یافته های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت انجام ورزش در زنان سالمند گروه مداخله موجب ارتقای سطح کیفیت زندگی ایشان گشته است لذا ورزش موجب بهبودی زندگی زنان سالمند می‌گردد.