اهداف هدف از این پژوهش مقایسه سرمایه اجتماعی خانوادگی بین دو گروه خانواده است: خانوادههای دارای سالمند و بدون سالمند. برخی از اندیشمندان علوم اجتماعی زندگی خانوادگی را سنگ بنای سرمایه اجتماعی میدانند که ریشه برخی از نابسامانیهای اجتماعی امروز جامعه در نبود یا کمبود آن است. از همین رو، تقویت و تحکیم خانواده، بازگشت اخلاق به درون خانواده و ارتقای پیوند بین اعضای آن باعث ارتقای سرمایههای مهم جامعه میشود.
مواد و روش ها پژوهش حاضر روی نمونههای معتبر جامعه آماری به حجم 384 نفر از خانوادههای مناطق چهارگانه شهر قم و با روش پیمایش، فن پرسشنامه و روش نمونهگیری خوشهای و تصادفی انجام شد. ابتدا براساس ملاکهای عرفی و اجتماعی، شهر به سه منطقه تقسیم شد و در مرحله بعد از هر منطقه یک خیابان به صورت تصادفی انتخاب شد. در نهایت، با توجه به تشابه حدودی اندازه جمعیت هر منطقه، از یک یا دو بلوک در مناطق انتخابشده، روی 100 پاسخگو به صورت تصادفی مطالعه شد. 92 درصد پاسخگویان مرد و 8 درصدشان زن بودند. 50 درصد از پاسخگویان 26تا 35ساله و 33درصد 36تا 45 ساله و 17درصد باقیمانده 45سال و بیشتر بودند.
یافته ها نتایج حاکی از این است که بین سرمایه اجتماعی شناختی درونخانوادگی در دو گروه خانوادههای دارای سالمند و بدون سالمند تفاوت معناداری وجود ندارد. اما بین سرمایه اجتماعی ساختاری درونی و بیرونی و شناختی بیرونی خانواده دو گروه تفاوت معناداری دیده میشود. با لحاظ متغیرهای زمینهای مانند جنسیت، تحصیلات، سن، تعداد فرزندان و اشتغال نیز بین دو گروه خانوادهها، تفاوت معناداری به وجود نیامد.
نتیجه گیری حضور سالمند در خانواده باعث افزایش سرمایه اجتماعی خانوادگی و بهتبع آن کاهش مسائل عدیده اخلاقی جامعه خواهد شد. دولتها باید با حمایت از سالمندان و برطرفکردن نیازهای آنها اعمّ از خدمات درمانی و هزینههای دارویی، حمایتهای اقتصادی و غیره، شرایط را برای حضور سالمند در کنار فرزندان و افزایش سرمایه اجتماعی خانوادگی فراهم کنند.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |