اهداف یکی از آسیب‌های اجتماعی که امروزه جوامع با آن روبه‌رو هستند، پدیده سالمندآزاری است که می‌تواند عوارضی نظیر کاهش اعتمادبه‌نفس، احساس ناامیدی، بی‌تفاوتی و مشکلات روحی روانی و ناتوانی را برای سالمند در پی داشته باشد. با انجام این مطالعه و ادغام مطالعات مختلف که در ایران انجام شده است، می‌توان به برآیندی کلی دست یافت و به وسعت مشکل که همان شیوع کلی سالمندآزاری است، پی برد.
مواد و روش ها این مطالعه با روش مرور نظام‌مند و متاآنالیز انجام شده است که در آن ۵۵ مقاله که درباره سالمندآزاری در ایران از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۴در پایگاه‌های ایران‌مدکس، مگیران، گوگل‌اسکالر، اس‌آی‌دی، و پابمد وجود داشت، جمع‌آوری شد. درنهایت ۱۰ مقاله که واجد شرایط تجزیه‌وتحلیل بودند در نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis (V۲.۰, Biostat) تجزیه‌وتحلیل شدند.
یافته ها بیشترین شیوع مقطعی کلی سوء رفتار با سالمندان در مطالعه منوچهری و همکاران (۸۷/۸ درصد) در تهران و کمترین آن در مطالعه حسینی و همکاران (۱۷/۱ درصد) در سال ۱۳۹۴ در شهرکرد بود. برآیند میزان کلی شیوع سالمندآزاری در ایران در این مطالعه ۵۶/۴ درصد با فاصله اطمینان ۹۵ درصد (۷۵/۵-۳۵/۱) با استفاده از مدل تصادفی است.
نتیجه گیری میزان شیوع کلی سالمندآزاری در ایران ۵۶/۴ درصد بود که این میزان در مقایسه با مطالعاتی که در خارج انجام شده، بسیار بیشتر است. این ناهمخوانی با وجود تعریف یکسان از سالمندآزاری و استفاده از پرسش‌نامه تقریباً یکسان و روش همانند را می‌توان بیشتر به علت حجم نمونه‌های کم، داشتن خرده‌فرهنگ‌ها ونگرش‌های مختلف اقوام دانست. میزان شیوع سالمندآزاری در ایران بیشتر از کشورهای دیگر است.