دوره 13، شماره 4 - ( زمستان 1397 )                   جلد 13 شماره 4 صفحات 451-440 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mohammadi Mehr M, Zamani-Alavijeh F, Hasanzadeh A, Fasihi T. Effect of Healthy Lifestyle Educational Programs on Happiness and Life Satisfaction in the Elderly: A Randomized Controlled Trial Study. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2019; 13 (4) :440-451
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1443-fa.html
محمدی مهر محمد، زمانی علویجه فرشته، حسن‌زاده اکبر، فصیحی هرندی طیبه. تأثیر آموزش مبتنی بر سبک زندگی سالم، بر شادکامی و رضایت از زندگی در سالمندان: کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1397; 13 (4) :440-451

URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-1443-fa.html


1- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. ، fe.zamani@gmail.com
3- گروه آمار و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده:   (9037 مشاهده)
اهداف جمعیت جهان و نیز ایران به سرعت در حال سالخورده‌شدن است و نیاز به برنامه‌هایی که جمعیت سالخورده را شاداب و سالم نگه دارد بیشتر احساس می‌شود. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر سبک زندگی سالم، بر شادکامی و رضایت از زندگی سالمندان طراحی و اجرا شده است.
مواد و روش ها در این کارآزمایی کنترل‌شده تصادفی، ۹۶ نفر از سالمندان ۶۰ تا۷۰‌ساله مراجعه‌کننده به یکی از مراکز جامع سلامت در شهر اصفهان با رضایت خویش، انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. در پیش‌آزمون، پرسش‌نامه‌های رضایت از زندگی و شادکامی سالمندان با روش مصاحبه در دو گروه تکمیل شد. سپس افراد گروه مداخله به طور فعال در چهار جلسه دو‌ساعته آموزشی مبتنی بر شیوه زندگی سالم شرکت کردند. بعد از دو ماه، پس‌آزمون در هر دو گروه انجام شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با آزمون‌های تی مستقل، تی زوجی، ضریب همبستگی پیرسون، کای اسکویر، من‌ویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها نتایج نشان داد در گروه مداخله، میانگین نمره شادکامی بعد از مداخله، افزایش معنی‌داری داشت و از ۱۴/۶۱ تا ۳۶/۸ قبل از مداخله، به ۱۱/۳۸ تا ۴۳/۱۱ تغییر یافت (۰۰۱/۰>P). میانگین نمره رضایت از زندگی نیز از ۵/۴۲ تا ۱۲/۹۶ به ۴/۳۲ تا ۱۶/۰۲ افزایش پیدا کرد (۰/۰۰۱>P). همچنین ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد بین شادکامی و رضایت از زندگی همبستگی زیاد و معنی‌داری وجود دارد
(r =۰/۷۱۹ ، 
۰/۰۰۱>P)
نتیجه گیری با وجود آنکه شادکامی و رضایت از زندگی در سالمندان به عوامل گوناگونی بستگی دارد، اما با مشارکت فعال آن‌ها در برنامه‌های آموزش و بهبود سبک زندگی، می‌توان شادکامی و رضایت از زندگی را در آن‌ها افزایش داد. ۰/۰۰۱
متن کامل [PDF 2473 kb]   (3747 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانشناسی
دریافت: 1397/3/20 | پذیرش: 1397/8/5 | انتشار: 1397/10/11

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به نشريه سالمند: مجله سالمندي ايران می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | Iranian Journal of Ageing

Designed & Developed by : Yektaweb