اهداف: هدف این تحقیق، شناخت تأثیر مداخله مددکاری اجتماعی با استفاده از مدل توسعه مددکاری گروهـی در قالب آموزش مهارت‌های زندگی بر بهبود کیفیت زندگی و سلامت عمومی سالمندان بود. 

مواد و روش‌ها: در این پژوهشِ مداخله‌ای و شبه‌آزمایـشی، 60 سـالمند بـیش از 60 سـال (30 زن و 30 مـرد) از فرهنگسرای سالمند تهران با احتساب معیارهای ورود و خروج و با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، در دو گروه مرد و زن برگزیده شدند. مداخله‌ای مبتنی بر مدل توسـعه مـددکاری گروهـی در دو مرحلـه و طـی 10 جلسه اجرا شد که عبارت‌اند از: 1. تشکیل گروه؛ 2. اجرای برنامه آموزشی مهارت‌هـای زنـدگی. اطلاعـات بـا استفاده از پرس‌شنامه‌های دموگرافیک و کیفیت زندگی 38-sf و سلامت عمومی 28-GHQ با روش پیش‌آزمـون و پس‌آزمون به‌دست آمد. برای تحلیل داده‌ها از spss 18 و آزمون‌های آماری کلمـوگرف-اسـمیرنف، تـی مـستقل و وابسته استفاده شد. 

یافته‌ها: کیفیت زندگی دو گروه جنسی شرکت‌کننده در مطالعه با یکدیگر متفاوت بـود و کیفیـت زنـدگی زنـان به‌طور معناداری بیشتر بود (0/002=P). میانگین کیفیت زندگی سالمندان بعد از شرکت در دوره آموزشی افـزایش معناداری یافت (0/00=P). از نظر سلامت عمومی، تفاوت معناداری میان دو گروه جنسی دیده نـشد (0/99=P) و میانگین سلامت عمومی سالمندان نیز پس از شرکت در دوره آموزشی از شرکت در دوره افزایش معناداری یافت (P=0/00).

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد به‌کارگیری دیدگاه توسعه مددکاری گروهی با رویکرد آموزش مهارت‌های زندگی، بر کیفیت زندگی و سلامت عمومی دو گروه جنسی سالمندان تأثیر مثبت داشته است. لذا، استفاده از ایـن مدل برای مددکاران اجتماعی شاغل، به‌ویژه مددکاران سالمندی، توصیه می‌شود.