اهدف تمرینات ویبریشن کل بدن (WBV) به عنوان یک جایگزین کارآمد برای بهبود عملکرد جسمانی در سالمندان به نظر می رسد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه تأثیر هشت هفته تمرینات ویبریشن کل بدن و طناب زنی با دو شدت مختلف بر عملکرد جسمانی مردان سالمند بود.
مواد و روش¬ها 34 مرد سالمند (با میانگین سنی 16/4±83/65 سال؛ قد 90/3±26/169سانتیمتر؛ وزن 62/4±04/77 کیلوگرم؛ شاخص توده بدن ¬69/0±86/26¬کیلوگرم بر مترمربع) ساکن مشهد در سال 1398 بودند که به روش نمونه‌گیری  هدفمند و در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی به سه گروه: شدت¬ زیاد (12=N)، شدت کم (12=N) و¬¬ کنترل (10=N) تقسیم‌ شدند.¬ تمرینات ویبریشن¬ در دو گروه شدت زیاد ¬و کم به ترتیب با فرکانس¬¬40¬-25¬ هرتز و دامنه 3 میلی¬متر انجام گرفت¬؛ در تمرین طناب زنی شدت بر اساس مقیاس بورگ در سطح 14¬و 13 با 35-30 پرش در دقیقه برای هر دو گروه اعمال شد¬. عوامل عملکرد جسمانی، شاخص توده بدن¬ و درصد چربی در پیش‌آزمون و پایان هشت هفته اندازه‌گیری شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه‌گیری مکرر برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و از نرم‌افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. سطح معناداری ¬(05¬/0≥p) در نظر گرفته شد.
یافته‌ها انعطاف‌پذیری پایین‌تنه (%105)، قدرت عضلات اندام فوقانی (%43/42)، قدرت ایستای دست (%38/43)، قدرت پویای پا (%47/36)، عملکرد استقامت عضلانی اندام‌های تحتانی (%20/27)، عملکرد قلبی-¬تنفسی (%27/10)، عملکرد تعادل پویا (%60/32-)، و درصد چربی بدن (%50/4-) درگروهای تمرینی بهبود معناداری داشت (05¬/0p<). نتایج نشان داد در گروه‌های تمرینی نسبت به کنترل، همه شاخص‌های عملکردی به‌غیراز شاخص توده بدن بهبود داشت (05/0¬p<). اما بین دو گروه تمرینی در هیچ‌کدام از متغیرها تفاوت معناداری مشاهده نشد(05/0¬p>). 
نتیجه‌گیری به نظر می‌رسد شدت کم برنامه ترکیبی ویبریشن - طناب زنی بتواند در بهبود ترکیب بدن و عملکرد جسمانی افراد سالمند مؤثر باشد. انتخاب هر یک از برنامه‌ها به وضعیت جسمانی سالمندان بستگی دارد.