دوره 17، شماره 3 - ( پاییز 1401 )
جلد 17 شماره 3 صفحات 397-380 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jangi Jahantigh L, Latifi Z, Soltanizadeh M. Effect of Self-healing Training on Death Anxiety and Sleep Quality of Older Women Living in Nursing Homes. Salmand: Iranian Journal of Ageing 2022; 17 (3) :380-397
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-2314-fa.html
URL: http://salmandj.uswr.ac.ir/article-1-2314-fa.html
جنگی جهانتیغ لاله، لطیفی زهره، سلطانی‌زاده محمد. اثربخشی آموزش خودشفابخشی بر اضطراب مرگ و کیفیت خواب سالمندان زن مقیم آسایشگاه شهر اصفهان. سالمند: مجله سالمندی ایران. 1401; 17 (3) :380-397
1- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
2- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ،z_yalatif@pnu.ac.ir
2- گروه روانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ،
چکیده: (6110 مشاهده)
اهداف: سالمندی یکی از مراحل حساس رشد انسان است که ویژگی‌ها و شرایط خاص خود را دارد، در این میان اضطراب مرگ و کیفیت خواب٬ از شایع‌ترین موضوعات سلامت روان سالمندان است که با مداخله مناسب می‌توان خودمراقبتی و کیفیت خواب در سالمندان را بهبود بخشید. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد خودشفابخشی بر اضطراب مرگ و کیفیت خواب سالمندان زن مقیم آسایشگاه شهر اصفهان انجام شد.
مواد و روش ها: طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان سالمند مابین سنین 60 تا 70 سال شهر اصفهان مقیم آسایشگاه سالمندان در سال 1399 بودند که طی فراخوانی عمومی در آسایشگاه سالمندان شبانه‌روزی، تعداد 40 نفر از زنان سالمند داوطلب ازطریق نمونه‌گیری دردسترس و رعایت ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه 20 نفری برگزیده شدند. شرکت‌کنندگان با شاخص‌های اضطراب مرگ کالت لستر و کیفیت خواب پترزبورگ ارزیابی شدند. گروه آزمایش تحت مداخله ۱۲ جلسه‌ای خودشفابخشی و گروه کنترل در لیست انتظار بدون دریافت مداخله قرار گرفتند. در پایان برای هر 2 گروه مجدداً سنجش انجام شد و پس از گذشت 45 روز٬ مرحله پیگیری انجام شد و داده‌های حاصل از پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری ازطریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) و بااستفاده‌از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد آموزش خودشفابخشی مؤلفه‌های اضطراب مرگ (شامل مرگ خود، مردن خود، مرگ دیگران و مردن دیگران) و تعدادی از زیرمقیاس‌های متغیر کیفیت خواب را (که شامل کیفیت ذهنی، تأخیر در به خواب رفتن، اختلالات خواب و مصرف داروهای خواب آور است) در شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری ارتقا بخشیده است (0/05>P) و این اثرات به میزان قابل‌توجهی در مرحله پیگیری در مؤلفه‌های مردن خود، کیفیت ذهنی، تأخیر در به خواب رفتن، اختلالات خواب و مصرف داروهای خواب‌آور ثابت باقی مانده‌اند (0/05>P)، اما در مابقی زیرمقیاس‌های اضطراب مرگ و کیفیت خواب٬ تفاوت معناداری در مرحله پس‌آزمون و پیگیری یافت نشد (0/05<P).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش خودشفابخشی درجهت تقویت نقش خود فرد موجب کاهش اضطراب مرگ می‌شود و در بهبود کیفیت خواب سالمندان زن مقیم آسایشگاه مؤثر بوده است. به نظر می‌رسد اجرای این پژوهش٬ گویای افق‌های جدیدی در مداخلات روان‌شناختی است و می‌توان از آن به‌عنوان یک روش آموزشی مؤثر در بهبود سلامت روانی و سبک زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه بهره جست.
مواد و روش ها: طرح پژوهش نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زنان سالمند مابین سنین 60 تا 70 سال شهر اصفهان مقیم آسایشگاه سالمندان در سال 1399 بودند که طی فراخوانی عمومی در آسایشگاه سالمندان شبانه‌روزی، تعداد 40 نفر از زنان سالمند داوطلب ازطریق نمونه‌گیری دردسترس و رعایت ملاک‌های ورود و خروج انتخاب و به‌صورت تصادفی ساده در دو گروه 20 نفری برگزیده شدند. شرکت‌کنندگان با شاخص‌های اضطراب مرگ کالت لستر و کیفیت خواب پترزبورگ ارزیابی شدند. گروه آزمایش تحت مداخله ۱۲ جلسه‌ای خودشفابخشی و گروه کنترل در لیست انتظار بدون دریافت مداخله قرار گرفتند. در پایان برای هر 2 گروه مجدداً سنجش انجام شد و پس از گذشت 45 روز٬ مرحله پیگیری انجام شد و داده‌های حاصل از پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری ازطریق تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکووا) و بااستفاده‌از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۴ تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته ها: نتایج نشان داد آموزش خودشفابخشی مؤلفه‌های اضطراب مرگ (شامل مرگ خود، مردن خود، مرگ دیگران و مردن دیگران) و تعدادی از زیرمقیاس‌های متغیر کیفیت خواب را (که شامل کیفیت ذهنی، تأخیر در به خواب رفتن، اختلالات خواب و مصرف داروهای خواب آور است) در شرکت‌کنندگان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معناداری ارتقا بخشیده است (0/05>P) و این اثرات به میزان قابل‌توجهی در مرحله پیگیری در مؤلفه‌های مردن خود، کیفیت ذهنی، تأخیر در به خواب رفتن، اختلالات خواب و مصرف داروهای خواب‌آور ثابت باقی مانده‌اند (0/05>P)، اما در مابقی زیرمقیاس‌های اضطراب مرگ و کیفیت خواب٬ تفاوت معناداری در مرحله پس‌آزمون و پیگیری یافت نشد (0/05<P).
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد آموزش خودشفابخشی درجهت تقویت نقش خود فرد موجب کاهش اضطراب مرگ می‌شود و در بهبود کیفیت خواب سالمندان زن مقیم آسایشگاه مؤثر بوده است. به نظر می‌رسد اجرای این پژوهش٬ گویای افق‌های جدیدی در مداخلات روان‌شناختی است و می‌توان از آن به‌عنوان یک روش آموزشی مؤثر در بهبود سلامت روانی و سبک زندگی سالمندان مقیم آسایشگاه بهره جست.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی
دریافت: 1400/6/30 | پذیرش: 1400/10/6 | انتشار: 1401/7/19
دریافت: 1400/6/30 | پذیرش: 1400/10/6 | انتشار: 1401/7/19
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار نشریه سالمند: مجله سالمندی ایران تحت مجوز Creative Commons
Attribution-NonCommercial 4.0 هستند.
تماس با ما
تلفن دفتر نشریه:
تلفن مستقیم:02171732827(تماس فقط روزهای شنبه، یکشنبه و سه شنبه ساعت 10 الی 12) 021221800- داخلی 2827
ایمیل: salmand2010@gmail.com
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
