1- گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده علوم و فناوریهای پزشکی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- گروه مدیریت خدمات بهداشتی و درمانی، دانشکده مدیریت و اطلاعرسانی، دانشگاه علومپزشکی ایران، تهران، ایران. ، masoudi_1352@yahoo.com
3- آموزش بهداشت و ارتقا سلامت، گروه علوم پایه توانبخشی، دانشکده علوم توانبخشی، مرکز تحقیقات توانبخشی، دانشگاه علومپزشکی ایران، تهران، ایران.
چکیده: (1939 مشاهده)
اهداف توانبخشی یکی از خدمات اساسی برای سالمندان و نیز افراد دارای ناتوانی در تمام طول دوران زندگی است و امکان برابری فرصتها و مشارکت این افراد را در جامعه فراهم میکند. درواقع یکی از اصلیترین ارکان حوزه سلامت است، اما در کشور توجه بیشتر به مفهوم درمان بوده و بُعد توانبخشی مورد غفلت واقع شده و جایگاه مشخصی در نظام سلامت ایران ندارد. هدف از مطالعه حاضر تبیین موانع و تسهیلکنندههای جایگاه توانبخشی در ایران است.
مواد و روش ها پژوهش حاضر، مطالعه کیفی از نوع تحلیل محتوا بود که با مشارکت 13 نفر از متخصصان در رشتههای مختلف توانبخشی انجام شد. افراد براساس نمونهگیری هدفمند و تا رسیدن دادهها به اشباع انتخاب شدند. دادهها با استفاده از مصاحبه عمیق فردی نیمهساختاریافته از اسفند 1399 تا اسفند 1400 در محل کار شرکتکنندگان جمعآوری شدند. کلیه مصاحبهها ضبط، بازنویسی و مرور شدند. سپس به روش تحلیل محتوای قراردادی و با استفاده از مقایسه مداوم مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند.
یافته ها یافتهها درطی فرایند تجزیهوتحلیل در 2 طبقه اصلی موانع و تسهیلکنندهها قرار گرفتند. موانع جایگاه توانبخشی شامل 4 زیرطبقه تعدد متولیان توانبخشی، عدم آگاهی مسئولین، عدم توجه به نقش شهرداری در توانبخشی و نقص در مدیریت توانبخشی بود و تسهیلکنندههای جایگاه توانبخشی شامل 4 زیرطبقه فرهنگسازی درخصوص توانبخشی و ناتوانی، ارتقای بینش مسئولین، نقش متخصصان رشتههای توانبخشی و بهره مندی از تجارب دنیا بود.
نتیجه گیری ارتقای جایگاه توانبخشی در کشور نیازمند شناخت و تبیین موانع و تسهیلکنندههای آن است. شناسایی آنها میتواند به مسئولین و سیاستگذاران در ارتقای جایگاه توانبخشی و ارائه بهتر خدمات به افراد دارای ناتوانی در طول دوران زندگی کمک کند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مدیریت توانبخشی دریافت: 1401/11/9 | پذیرش: 1401/11/26 | انتشار: 1402/4/10