اهداف:  مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه جه تگیری مذهبی و شادکامی سالمندان انجام شد.

مواد و روش‌ها: مطالعه علّی  مقایسه ای حاضر بر نمونه ای متشکل از 389 سالمند بالای 60 سال ( 247 مرد و142  زن) که به صورت خوشه ای چندمرحله ای از جامعه سالمندان شهرستان تهران انتخاب شده بودند، انجام شد. از پرسشنامه جهت گیری مذهبی آلپورت و سیاهه شادکامی آکسفورد استفاده شد. داده ها با آزمون همبستگی پیرسون و آزمون  Tبررسی شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که در دو جنس بین جهت گیری مذهبی درونی و شادکامی رابطه مثبت و معنی‌داری (P<0/01) وجود دارد. میزان شادکامی در سالمندان با جهت‌گیری مذهبی درونی بیشتر از سالمندان با جهت‌گیری مذهبی بیرونی بود (P<0/01). رابطه بینجهت گیری مذهبی بیرونی و شادکامی در سالمندان معنی دار نبود (P<0/01). نمرات زنان سالمند در هر دو جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی بیشتر از مردان سالمند بود. شادکامی زنان سالمند بیشتر از مردان سالمند بود (P<0/01).

نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد رابطه جهت گیری مذهبی درونی در سالمندان با شادکامی مثبت بود .در تائید اکثر مطالعات حوزه روان شناسی دین همچنین مشخص شد زنان سالمند در تحقیق حاضر از مرادن دین‌دارترند. تحقیقات بیشتر در حیطه متغیرهای مورد بررسی می توانند روشنگر باشند.