مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهدی رحمتی یامی1 
، رویا روانبد 2، فروه وکیلیان3 ، محمد راوری4
، رویا روانبد 2، فروه وکیلیان3 ، محمد راوری4
1- گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.
2- گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. ، ravanbod@modares.ac.ir
3- متخصص قلب، فلوشیپ نارسایی قلب، دانشکده پزشکی، دانشیار گروه قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
4- گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران.
2- گروه فیزیوتراپی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. ، ravanbod@modares.ac.ir
3- متخصص قلب، فلوشیپ نارسایی قلب، دانشکده پزشکی، دانشیار گروه قلب و عروق، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
4- گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران.
چکیده: (318 مشاهده)
اهداف: یکی از سیستم‌هایی که تحت تأثیر سالمندی قرار می‌گیرد، سیستم قلبی-تنفسی می‌باشد. تمرینات تنفسی ازجمله تمرینات تکمیل‌کننده درمان در افراد مبتلا به نارسایی مزمن قلبی است که کمتر موردتوجه قرارگرفته است. امروزه یکی از جدیدترین مدل‌های تمرین تنفسی برای این بیماران، تمرین تنفسی آهسته هدایت‌شده توسط دستگاه می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر تمرینات روتین تنفسی و تمرین تنفسی آهسته تدریجی هدایت‌شده توسط دستگاه بر کیفیت زندگی، عملکرد فیزیکی و فشارخون بیماران سالمند مبتلا به نارسایی مزمن قلبی می‌باشد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت کار آزمایی بالینی تصادفی شده یک‌سویه کور بود و در سال 1401-1400 در شهر مشهد انجام شد. در این پژوهش 36 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی به‌طور تصادفی و به روش پاکت سربسته در سه گروه 12 نفری، شامل گروه کنترل 12 نفر با میانگین سنی 3/46±64/58، گروه تمرین روتین تنفسی با میانگین سنی 3/91±63/67 و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی هدایت‌شده توسط دستگاه با میانگین سنی 2/57±62/58 بر اساس معیارهای ورود و خروج مطالعه، انتخاب شدند. مداخله به مدت 4 هفته انجام و ارزیابی‌ها قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. کیفیت زندگی با پرسشنامه مینه‌سوتا (MLWHF(، عملکرد فیزیکی با آزمون شش دقیقه راه رفتن (6MWT) و فشارخون با دستگاه هولتر فشارخون اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS23 انجام و از آزمون‌های تی زوجی و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
یافته‌ها: سه گروه ازلحاظ جمعیت شناختی قبل از انجام مداخله با یکدیگر تفاوت معنادار آماری نداشتند (0/05<p). همچنین تفاوت معناداری در متغیرهای هموداینامیک خون بعد از انجام مداخله به دست نیامد (0/05<p). میانگین نمره کیفیت زندگی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (0/02=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/007=p) ازلحاظ آماری کاهش معنادار داشت. همچنین میانگین نمره عملکرد فیزیکی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (0/028=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/033=p) ازلحاظ آماری افزایش معنادار داشت. تحلیل واریانس یک‌طرفه بین سه گروه نشان داد که کاهش میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه تمرین روتین تنفسی (0/026=p) و افزایش میانگین نمره عملکرد فیزیکی در گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/042=p) نسبت به گروه کنترل، دارای تفاوت معنادار آماری است.
نتیجه‌گیری: انجام تمرینات تنفسی، تحمل فعالیت‌های فیزیکی برای سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی را که اکثراً در زندگی روزمره با چالش روبرو هستند را آسان ترکرده و باعث بهبود در کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی این افراد می‌گردد. با توجه به کم‌هزینه بودن، سادگی و در دسترس بودن این تمرینات، پیشنهاد می‌شود این تمرینات محدود به فاز بستری در بیمارستان نشده و در فاز پس از ترخیص از بیمارستان نیز در برنامه‌های توانبخشی بیماران گنجانده شود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه به‌صورت کار آزمایی بالینی تصادفی شده یک‌سویه کور بود و در سال 1401-1400 در شهر مشهد انجام شد. در این پژوهش 36 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی به‌طور تصادفی و به روش پاکت سربسته در سه گروه 12 نفری، شامل گروه کنترل 12 نفر با میانگین سنی 3/46±64/58، گروه تمرین روتین تنفسی با میانگین سنی 3/91±63/67 و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی هدایت‌شده توسط دستگاه با میانگین سنی 2/57±62/58 بر اساس معیارهای ورود و خروج مطالعه، انتخاب شدند. مداخله به مدت 4 هفته انجام و ارزیابی‌ها قبل و بعد از مداخله تکمیل شد. کیفیت زندگی با پرسشنامه مینه‌سوتا (MLWHF(، عملکرد فیزیکی با آزمون شش دقیقه راه رفتن (6MWT) و فشارخون با دستگاه هولتر فشارخون اندازه‌گیری شد. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS23 انجام و از آزمون‌های تی زوجی و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد.
یافته‌ها: سه گروه ازلحاظ جمعیت شناختی قبل از انجام مداخله با یکدیگر تفاوت معنادار آماری نداشتند (0/05<p). همچنین تفاوت معناداری در متغیرهای هموداینامیک خون بعد از انجام مداخله به دست نیامد (0/05<p). میانگین نمره کیفیت زندگی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (0/02=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/007=p) ازلحاظ آماری کاهش معنادار داشت. همچنین میانگین نمره عملکرد فیزیکی، پس از انجام مداخله، در گروه تمرین روتین تنفسی (0/028=p) و گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/033=p) ازلحاظ آماری افزایش معنادار داشت. تحلیل واریانس یک‌طرفه بین سه گروه نشان داد که کاهش میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه تمرین روتین تنفسی (0/026=p) و افزایش میانگین نمره عملکرد فیزیکی در گروه تمرین تنفسی آهسته تدریجی (0/042=p) نسبت به گروه کنترل، دارای تفاوت معنادار آماری است.
نتیجه‌گیری: انجام تمرینات تنفسی، تحمل فعالیت‌های فیزیکی برای سالمندان مبتلا به نارسایی قلبی را که اکثراً در زندگی روزمره با چالش روبرو هستند را آسان ترکرده و باعث بهبود در کیفیت زندگی و عملکرد فیزیکی این افراد می‌گردد. با توجه به کم‌هزینه بودن، سادگی و در دسترس بودن این تمرینات، پیشنهاد می‌شود این تمرینات محدود به فاز بستری در بیمارستان نشده و در فاز پس از ترخیص از بیمارستان نیز در برنامه‌های توانبخشی بیماران گنجانده شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تماس با ما
تهران، اوین، بلوار دانشجو، خیابان کودکیار، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، مرکز تحقیقات سالمندی.
تلفن دفتر نشریه:
تلفن مستقیم:02171732827(تماس فقط روزهای شنبه، یکشنبه و سه شنبه ساعت 10 الی 12) 021221800- داخلی 2827
ایمیل: salmand2010@gmail.com
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
