1- دانشگاه ازاد اسلامی واحد رودهن ، تهران ، ایران.
2- دانشگاه ازاد اسلامی واحد رودهن ، تهران ، ایران. ، dr.pegahfarokhza@gmail.com
چکیده: (870 مشاهده)
اهداف: هدف پژوهش تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر فشار مراقبتی و انعطافپذیری روانشناختی در مراقبان سالمندان مبتلا به آلزایمر بود.
مواد و روش ها: این پژوهش از نوع نیمهآزمایشی بود و در آن از طرح پیشآزمون - پسآزمون همراه با پیگیری 3 ماهه استفاده شد. جامعه آماری، مراقبین خانوادگی بیماران سالمند مبتلا به آلزایمر مراجعهکننده به کلینیکهای مغز و اعصاب شهر تهران در بهار 1402 بودند. پس از اجرای پرسشنامهی پذیرش و عمل ویرایش دوم (AAQ-II) هیز و همکاران (2004) و پرسشنامه پرسشنامهی فشار مراقبتی (CBI) نواک و همکاران (1989) در مرحله پیشآزمون، حجم نمونه 30 نفر با روش نمونهگیری هدفمند، انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه 15 نفر آزمایشی و یک گروه کنترل جایگزین شدند. سپس درمان متمرکز بر شفقت بر یک گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقهای طی 8 هفته متوالی اجرا شد و درنهایت پس از پایان مداخله، مجدداً آزمودنیها در مرحله پسآزمون و پیگیری به پرسشنامهها پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد (05/0 ≥p).
یافته ها: نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت بر فشار مراقبتی و انعطافپذیری روانشناختی در مراقبان سالمندان مبتلا به آلزایمر اثربخش بود. میزان F برای تأثیر گروه بر کمبود زمان، وقفه در رشد، فشار جسمانی، فشار اجتماعی و فشار عاطفی به ترتیب 12/64، 19/23، 19/06، 21/26 و 27/06 بود. همچنین F مربوط به انعطافپذیری روانشناختی 19/28 به دست آمد. سطح معنیداری تمام موارد کمتر از 0.05 و اندازه اثر بالاتر از 0.4 بود.
نتیجه گیری: پیشنهاد میشود روانشناسان بالینی و سلامت برای حمایت بهتر از مراقبین خانوادگی در نقششان و ارتقا بهداشت روانی آنها در موارد فوق بهواسطه برنامههای مداخلهای متمرکز بر شفقت اقدام نمایند تا با ارتقا یافتن سلامت روانی بتوانند کارآمدتر در کنار روند درمان بیماری سالمندان مبتلا به آلزایمر همراه باشند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی دریافت: 1402/8/23 | پذیرش: 1403/1/18