اهداف: هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر درمان با محدود سازی بر کیفیت خواب سالمندان بود.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، مطالعه ای نیمه تجربی بود، جامعه پژوهش شامل 5000 سالمند عضو کانون جهاندیدگان شیراز و نمونه متشکل از 50 نفر با احتساب معیارهای ورود و خروج بودند. به دنبال ریزش 25 درصد، 38 سالمند (24 زن و 14 مرد) با میانگین سنی 65 سال که مبتلا به بی خوابی اولیه و کیفیت خواب نامناسب بودند، با شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. شرکت کنندگان به روش بلوک ه ای تصادفی در دو گروه مداخله (19 نفر) و کنترل (19 نفر) قرار گرفتند. مداخله به مدت 4 هفته، و با بسته درمانی محدودیت خواب، انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از SPSS 16 و آزمون های آماری کلموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تی مستقل استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت خواب قبل از مداخله، در گروه های آزمایش و کنترل به ترتیب 14/21 و 13 بود که پس از مداخله به مقادیر 11/26 و 12/78 تغییر کرد. تفاوت میانگین نمرات کیفیت خواب پس از مداخله از لحاظ آماری معنادار (P=0/038) بود.

نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد درمان با محدودیت خواب می تواند منجر به ارتقا کیفیت خواب در سالمندان شود. لذا آموزش این مداخلات در قالب آموزش ضمن خدمت به کادر درمان و به خصوص پرستاران شاغل در حیطه سالمندی توصیه می شود.