مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
حمیده اسماعیلی1 
، یداله ابوالفتحی ممتاز* 2، مرجان حقی1 ، مهشید فروغان1
، یداله ابوالفتحی ممتاز* 2، مرجان حقی1 ، مهشید فروغان1
1- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران.
2- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،yabolfathi@gmail.com
2- مرکز تحقیقات سالمندی، دانشگاه علوم توانبخشی و سلامت اجتماعی، تهران، ایران. ،
چکیده: (333 مشاهده)
اهداف: مطالعات نشان می دهد که رابطه پزشک – بیمار بر سلامتی و تبعیت از درمان سالمندان تاثیر ویژه ای دارد. در عین حال بین عوامل مرتبط با رابطه پزشک – بیمار در مطالعات مختلف، مغایراتی وجود دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت و عوامل مرتبط با رابطه پزشک – بیمار از دیدگاه سالمندان شهر تهران در سال 1402 انجام شد.
ابزار و روش ها: مطالعه حاضر به روش مقطعی در درمانگاه های شهر تهران انجام شد. در مجموع 382 نفر از افراد 60 سال و بالاتر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از چک لیست مشخصات فردی و پرسشنامه ارتباط پزشک – بیمار استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری متناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه 69.79 با انحراف معیار 6.68 که حدود 66 درصد آنان زن بودند. اکثر شرکت کنندگان (88.2 درصد) رابطه خود با پزشک را خوب گزارش کردند. بین سطح تحصیلات، بیماری های خود ایمنی ، سایر بیماری های غیر شایع دوران سالمندی، جنسیت پزشکان، تخصص پزشک، پذیرفتن دفترچه بیمه ، مدت زمان تحت نظر پزشک و مدت زمان ویزیت با رابطه پزشک – بیمار ارتباط معناداری مشاهده شد (05. ≥P). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد، متغیر رابطه پزشک – بیمار توسط متغیرهای سطح تحصیلات، مدت زمان ویزیت و توصیه پزشک دیگر به صورت معناداری توسط مدل پیش بینی می شود.
نتیجه گیری: اگرچه نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اکثر سالمندان مورد مطالعه، رابطه خود با پزشک را خوب گزارش کردند. اما به منظور ارتقا سطح رابطه پزشک – بیمار لازم است، متغیرهای سطح تحصیلات، توصیه پزشک دیگر و مدت زمان ویزیت مورد توجه قرار گیرند.
ابزار و روش ها: مطالعه حاضر به روش مقطعی در درمانگاه های شهر تهران انجام شد. در مجموع 382 نفر از افراد 60 سال و بالاتر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از چک لیست مشخصات فردی و پرسشنامه ارتباط پزشک – بیمار استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری متناسب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین سنی سالمندان مورد مطالعه 69.79 با انحراف معیار 6.68 که حدود 66 درصد آنان زن بودند. اکثر شرکت کنندگان (88.2 درصد) رابطه خود با پزشک را خوب گزارش کردند. بین سطح تحصیلات، بیماری های خود ایمنی ، سایر بیماری های غیر شایع دوران سالمندی، جنسیت پزشکان، تخصص پزشک، پذیرفتن دفترچه بیمه ، مدت زمان تحت نظر پزشک و مدت زمان ویزیت با رابطه پزشک – بیمار ارتباط معناداری مشاهده شد (05. ≥P). نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد، متغیر رابطه پزشک – بیمار توسط متغیرهای سطح تحصیلات، مدت زمان ویزیت و توصیه پزشک دیگر به صورت معناداری توسط مدل پیش بینی می شود.
نتیجه گیری: اگرچه نتایج پژوهش حاضر نشان داد که اکثر سالمندان مورد مطالعه، رابطه خود با پزشک را خوب گزارش کردند. اما به منظور ارتقا سطح رابطه پزشک – بیمار لازم است، متغیرهای سطح تحصیلات، توصیه پزشک دیگر و مدت زمان ویزیت مورد توجه قرار گیرند.
واژه‌های کلیدی: رابطه پزشک – بیمار، سالمندان، تهران
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
تمامی آثار نشریه سالمند: مجله سالمندی ایران تحت مجوز Creative Commons
Attribution-NonCommercial 4.0 هستند.
تماس با ما
تلفن دفتر نشریه:
تلفن مستقیم:02171732827(تماس فقط روزهای شنبه، یکشنبه و سه شنبه ساعت 10 الی 12) 021221800- داخلی 2827
ایمیل: salmand2010@gmail.com
تلفن ناشر : 02145355000 - 02145355555
