اهداف: در پژوهش حاضر رابطه بین عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی در بین سالمندان شهر سبزوار مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، در چارچوبی مطالعات پیمایشی انجام گرفت تعداد 301 نفر از سالمندان شهر سبزوار به عنوان نمونه مورد بررسی به روش خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها عبارت بودند از: پرسشنامه میزان عمل به باورهای دینی (معبد) و مقیاس رضایت از زندگی (SWLS) برای تحلیل داده ها از آزمون های آماری نظیر ضریب همبستگی، آزمون تی و رگرسیون چند متغیره استفاده شد.

یافته‌ها: چهار حوزه اصلی مقیاس معبد، یعنی عمل به واجبات، عمل به مستحبات، عضویت در گروه های مذهبی و مداخله دادن مذهب در تصمیم گیری و انتخاب، رابطه معنی دار با رضایت از زندگی داشتند. تفاوت بین نمره رضایت از زندگی و عمل به باورهای دینی زنان و مردان سالمند معنی دار بود. همچنین بین رضایت از زندگی سالمندان و تحصیلات آنها رابطه معنی داری وجود داشت.

نتیجه‌گیری: رضایت از زندگی در بین سالمندانی که عمل به باورهای دینی دارند، بیشتر است و این با آموزه های دین مبین اسلام همسوست.