اهداف: این مطالعه جهت شناسایی برخی عوامل موثر بر مصرف میوه و سبزی در سالمندان تهرانی انجام گرفت.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 400 نفر افراد سالمند عضو کانون سالمندی شهر تهران انجام گرفت. از روش نمونه گیری دو مرحله ای جهت انجام نمونه گیری استفاده شد. در مرحله اول، 10 کانون به طور تصادفی از بین کانونهای سالمندی شهر تهران انتخاب و در مرحله دوم برای انتخاب آزمودنی ها از روش تصادفی سیستماتیک استفاده شد. داده های این مطالعه از طریق پرسشنامه ای ساختمند مشتمل بر قسمت های متفاوت (مشخصات دموگرافیک، اطلاعات، منافع و موانع درک شده، مرحله تغییر، خودکارآمدی، میزان روزانه مصرف میوه و سبزی، و حمایت اجتماعی) جمع آوری گردید. از روش های آماری آنالیز واریانس، و آنالیز رگرسیون جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته‌ها: میانگین مصرف روزانه میوه و سبزی در سالمندان مورد مطالعه، 1/76±1/15، وعده در روز بود که تفاوت معنی داری بین زنان و مردان سالمند از این نظر وجود نداشت (P>0/05) مهم ترین عامل بازدارنده مصرف میوه و سبزی، موانع اقتصادی و مهم ترین عامل تسهیل کنند مصرف، سهولت دسترسی بیان شد. تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد که با افزایش سطح دانش و منافع درک شده خودکارآمدی و کاهش موانع درک شده، بر میزان مصرف میوه و سبزی افزوده می شود. سالمندانی که در مراحل پیشرفته تر تغییر رفتار از نظر میوه و سبزی قرار دارند از میزان مصرف بالاتر این مواد نیز برخوردارند.

نتیجه‌گیری: عوامل فراوانی بر میزان مصرف میوه و سبزی در افراد سالمند موثر است. درک این عوامل به آموزش دهندگان و سایر متخصصان سلامتی در طراحی برنامه های مداخله های مناسب کمک می کند.