اهداف: از آنجایی که پدیده سالمندی با توجه به افزونی جمعیت آن در ملل گوناگون روبه افزایش است، لذا در حال حاضر اغلب کشورهای توسعه‌یافته و یا در‌حال‌توسعه جهان توجه به اهمیت برنامه‌های مختلف اجتماعی و اقتصادی، سالمندی را در برنامه‌های توسعه خود جای داده‌اند.

مواد و روش‌ها:‌ با توجه به افزایش شمار سالمندان در کشورمان، توجه خاص به نیازهای مختلف آن‌ها مستلزم برنامه‌های تدوین‌شده‌ای است که با تغییرات آناتومیکی، نوروآناتومیکی و فیزیکی این گروه ارزشمند جامعه مطابقت داشته باشد.

یافته‌ها: حفظ توانایی‌های کیفی و کمّی گفتار و زبان در دوره سالمندی می‌تواند نقش ارزشمندی در ارتباط آن‌ها با جامعه داشته باشد. هر چقدر توانایی برقراری ارتباط در آن‌ها بیشتر باشد سایر معضلات حاشیه ای که ممکن است به دنبال این عدم ارتباط حاصل گردد نیز کم می‌گردد.

نتیجه‌گیری: آگاهی و شناخت پدیده سالمندی و تاثیر این پدیده در کلیه اجزا مولد «گفتار» و «زبان» برای عموم درمانگران، خصوصا آسیب‌شناسان گفتار و زبان حایز اهمیت است. با بررسی اولیه مناسب و تشخیص نوع اختلال گفتار و زبانی سالمند، می‌توان برنامه درمانی مناسبی را آغاز نمود که این درمان و مداخله زود هنگام می‌تواند موجب ارتقای همه‌جانبه ارتباط سالمند با دنیای خارج شود.