1- مرکز مطالعات دین و سلامت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
2- جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران.
3- جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران. ، r.shameli87@gmail.com
چکیده: (18 مشاهده)
اهداف باتوجه به افزایش سریع جمعیت سالمندان و کاهش نرخ باروری در ایران، مراقبت از سالمندان، به ویژه در مراحل پایانی زندگی، بیش از هر زمان دیگری به مراقبان غیررسمی، به ویژه زنان، وابسته شده است. همچنین، مراقبت از سالمند مسیری پرچالش و منحصر به فرد است که تجربۀ زیستۀ مراقبان را از هم متفاوت میکند. بنابراین، این پژوهش با هدف واکاوی پدیدارشناسانۀ تجربیات زیستۀ زنانِ مراقبِ غیررسمی از مراحل پایانی زندگی و مرگ سالمند صورت پذیرفت.
مواد و روشها مطالعه حاضر، به روش کیفی با رویکرد پدیدارشناسی توصیفی از فروردین ماه سال 1402 تا آذر ماه سال 1403 در شهر تهران انجام شد. از میان مراقبان غیررسمیِ زن که تجربۀ فوت سالمند را داشتند، 10 نفر با استفاده از نمونهگیری هدفمند برای انجام مصاحبههای عمیقِ نیمهساختاریافته انتخاب شدند. همه مصاحبهها ضبط و سپس پیادهسازی شد و در نهایت با روش هفت مرحلهای کلایزی تحلیل گردید. جهت حصول اطمینان از استحکام دادهها نیز از معیارهای چهارگانه گوبا استفاده شد.
یافتهها از تحلیل دادهها، شش مضمون اصلی شامل 1. سنگینی بارِ مراقبت، 2. مراقبت همدلانه، 3. پیشرانهای روانی اجتماعی،4. پذیرش تدریجیِ حقیقتی ناگزیر، 5. میانِ بودن و نبودن، و 6. دوباره زیستن در مدار فقدان استخراج شد.
نتیحهگیری این یافتهها نشان داد که زنان مراقب غیررسمی در مراحل پایانی زندگی و سپس مرگ سالمند، با چالشهای عاطفی و روانی فراوانی روبرو هستند که میتواند بر سلامت جسمی و روانی آنها تاثیر منفی بگذارد. بنابراین، شناخت دقیقتر این تجربیات میتواند به بهبود خدمات و برنامههای آموزشی، مشاورهای و حمایتی برای این گروه کمک کند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانشناسی دریافت: 1404/5/10 | پذیرش: 1404/9/23