اهداف: در مطالعه حاضر، ارتباط بین اختلال شناختی و اجزای عملکرد روزانه در سالمندان ساکن آسایشگاه خیریه کهریزک مورد مطالعه قرار گرفت.

مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی با شرکت 184 نفر از سالمندان آسایشگاه کهریزک وضعیت شناختی و عملکرد روزانه آنها به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های «بررسی مختصر وضعیت شناختی» و «بارتل» مورد ارزیابی قرار گرفت.

یافته‌ها: داده ها نشان داد 31/7% از شرکت کنندگان وضعیت شناختی طبیعی و 63/3%، دچار اختلال شناختی بودند. ارتباط بین وضعیت شناختی و وضعیت عملکرد روزانه بعد از تصحیح عوامل مداخله گر معنی دار بود (r=0/2 و P=0/01). با استفاده از رگرسیون لجستیک چند گانه، ارتباط بین اختلال شناختی و اختلال عملکردی سنجیده شد (P=0/05). نسبت شانس برای اختلال عملکردی روند رو به تزایدی با افزایش شدت اختلال شناختی داشت (برای اختلال شناختی خفیف =1/13 نسبت شانس با فاصله اطمینان 0/54-2/37 و برای اختلال شناختی متوسط تا شدید =3/67 نسبت شانس با فاصله اطمینان 0/39-34/35). ارتباط بین اختلال اجزای بارتل و وضعیت شناختی نشان داد بین توانایی استحمام و وضعیت شناختی (=2/33 نسبت شانس با فاصله اطمینان 1/14-4/72) و همچنین بین توانایی حرکت کردن و وضعیت شناختی (=2/96 نسبت شانس با فاصله اطمینان 1/30-6/75)، معنی دار بود.

نتیجه‌گیری: به نظر می رسد وضعیت شناختی می تواند عامل پیش بینی کننده وضعیت عملکرد روزانه در سالمندان باشد.