اهداف: هدف این مطالعه چند مرکزی، بررسی عوامل پیش بینی کننده ناتوانی و عوامل دخیل در مرگ و میر در افراد سالمند بود.

مواد و روش‌ها: این مطالعه توصیفی آینده نگر با استفاده از اطلاعات جمع آوری شده از بیماران ترومایی که در سالهای 77-78 در یکی از مراکز درمانی سینا، شهدا و فیاض بخش بستری شده بودند، انجام گرفت. تمام افراد بالای 65 سال که نیاز به بستری نداشته و یا در بدو مراجعه به بیمارستان فوت کرده بودند از مطالعه حذف شدند. فرم مخصوص مرکز تروما شامل اطلاعات دموگرافیک بیماران، مکانیسم تروما، نوع و شدت آسیب برای تمامی این بیماران تکمیل شد؛ در زمان بستری سایر اطلاعات شامل اقدامات درمانی انجام گرفته و نتایج کلی (ترخیص، فوت و یا سایر موارد) به این فرمها اضافه گردید. در نهایت این اطلاعات مورد آنالیز قرار گرفت.

یافته‌ها: تعداد کل بیماران در این مطالعه 296 نفر با میانگین سنی 71/8 سال بود. تصادف با وسایل نقلیه، شایعترین مکانیسم تروما در این بیماران بود. در طی مطالعه، 18 نفر (%6/1) فوت کردند که بیشترین موارد آن در ICU اتفاق افتاد.

نتیجه‌گیری: نوع و میزان آسیب بر اساس معیارهای ISS (شدت آسیب) و GCS (مقیاس سطح هوشیاری گلاسکو) مهمترین فاکتورهای پیش گویی کننده فوت بودند. آمار نشان داد که انجام جراحی عمومی با افزایش مرگ و میر ارتباطی نداشت، این در حالی است که جراحی ارتوپدی در کاهش آن موثر بود.