اهداف: این مطالعه به منظور نقش انواع حمایت های اجتماعی در کاهش اضطراب و افسردگی سالمندان انجام گرفته است.

مواد و روش‌ها: تحقیق حاضر از نوع مطالعات علّی مقایسه ای است که اطلاعات آن با استفاده از پرسشنامه های حمایت اجتماعی نوریک و مقیاس اضطراب و افسردگی در یک نمونه 100 نفری از سالمندان منطقه 2 تهران جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمونهای رگرسیون و ضریب همبستگی استفاده شد.

یافته‌ها: یافته های این مطالعه حاکی از آن است که میزان اضطراب و افسردگی در سالمندان به ترتیب 44% و 40% بود. با استفاده از آزمون همبستگی نشان داده شد که تمامی انواع حمایت های اجتماعی (مادی، عاطفی، کارکردی و ساختاری) با اضطراب و افسردگی رابطه معکوس و معنی داری داشتند. نتایج آزمون رگرسیون چند گانه نشان داد که حمایت های مادی و ساختاری پیش بینی کننده های معناداری برای سالمندان دارای اضطراب و حمایت مادی پیش بینی کننده معنادار سالمندان افسرده بود.

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه بر نقش مهم عوامل اجتماعی تعیین کننده سلامت به ویژه حمایت های اجتماعی در اختلالات روانی در سالمندان تاکید دارد. توجه به این منبع ارزان اقتصادی برای مقابله با اضطراب و افسردگی در سالمندان و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی آنان از اهمیت شایانی برخوردار می باشد.