اهداف: در سالهای اخیر، دنیا بخصوص کشورهای در حال توسعه ای نظیر ایران افزایش جمعیت سالمندی را تجربه کرده است. لذا حفظ و ارتقای سلامت وکیفیت زندگی سالمندان به عنوان یک گروه جمعیتی آسیب‌پذیر بیش از پیش بایستی مورد توجه قرار گیرد. بدیهی است که شناسایی وضعیت سلامت سالمندان اولین گام جهت ارتقای سلامت این قشر می‌باشد. سلامت معنوی یکی از ابعاد مهم سلامت است که کمتر در گروه سالمند مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه تعیین وضعیت سلامت معنوی سالمندان شهر اصفهان بوده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی بر روی 230 سالمند ٦٠ سال به بالا شهر اصفهان انجام شد. نمونه ها به روش در دسترس از همه  سطح شهر انتخاب شدند. داده‌ها توسط پرسشنامه ی مشتمل بر دو بخش ویژگی‌های دموگرافیک و ابزار سلامت معنوی Paloutzian و Ellison جمع‌آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس، ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد 9/70 درصد ازافراد مورد مطالعه مرد بودند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان مورد مطالعه 5/67 سال بوده است. میانگین نمره سلامت معنوی افراد مورد مطالعه 13/98±95/2 بود که مطلوب بوده است. سالمندانی که در خانه سالمندان سکونت داشتند از سطح سلامت معنوی پایین‌تری نسبت به بقیه گروه‌ها برخوردار بودند. بین میانگین نمره کل سلامت معنوی با متغیرهای سطح تحصیلات (0/05>P) و وضعیت سکونت (0/05>P) از نظر آماری ارتباط معنی‌دار وجود داشت.

نتیجه‌گیری: حمایت ناشی از منابع معنوی یا مذهبی و داشتن ارتباط با قدرتی بالاتر سودمند بوده و می‌تواند برای بهبود کیفیت زندگی و ارتقای سلامت مفید باشد. با توجه به در نظر گرفتن سالمندان به عنوان قشر آسیب‌پذیرتر جامعه، نیاز به برنامه‌ریزی آموزشی و خدمات مشاوره‌ای در این زمینه احساس می‌گردد.