اهداف: هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی درمان خاطره‌پردازی انسجامی بر کاهش نشانه‌های افسردگی سالمندان مقیم مرکز بود.

مواد و روش‌ها: طرح پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری همه سالمندان مقیم مراکز سالمندان شهر اصفهان بودند. انتخاب نمونه‌ها از طریق نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. ابتدا پرسش‌نامه افسردگی سالمندان و آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی اجرا شد. سپس افرادی که در آزمون افسردگی نمره بالای ده (مبتلا به افسردگی متوسط و شدید) و در آزمون معاینه مختصر وضعیت روانی نمره بالای بیست و یک (از لحاظ شناختی سالم) کسب کردند، مشخص شده و 36 نفر از آن‌ها به‌طور تصادفی انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 18 نفری آزمایش و کنترل اختصاص یافتند. مداخله به صورت هفتگی در شش جلسه یک ساعت و نیم با موضوعات خاص هر جلسه برگزار شد. تجزیه و تحلیل نتایج با استفاده از آزمون‌های آماری تی برای نمونه‌های مستقل و آزمون خی دو انجام شد.

یافته‌ها: میانگین تفاضل پیش آزمون و پس آزمون در گروه آزمایش (2/5385M= و 0/87706SD=) و در گروه کنترل (1M= و 0/93541SD=) به دست آمد. آزمون  t نشان داد که تفاوت دو گروه معنادار بوده و درمان خاطره‌پردازی انسجامی به‌طور معناد‌اری منجر به کاهش نشانه‌های افسردگی سالمندان شد (0/005P<).

نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد مداخله‌های خاص خاطره‌پردازی می‌تواند مؤثر باشد، و بر اساس نتایج به‌دست آمده، این مداخله را می‌توان در مراکز سالمندان به عنوان درمان کمکی در کنار دارو درمانی استفاده کرد.