اهداف: امید به زندگی در دنیا افزایش یافته و به‌طور روز افزونی بر شمار سالمندان افزوده می‌شود. اکنون تنها زنده بودن هدف نیست بلکه چگونگی زندگی نیز مورد توجه است. سالمندان روستایی نیز از این امر مستثنی نیستند. باید کیفیت زندگی آن‌ها بررسی شده تا تصمیم‌گیری‌های مناسب براساس نتایج به دست آمده، اتخاذ گردد. هدف این پژوهش بررسی کیفیت زندگی سالمندان روستایی است.

مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی بوده که کیفیت زندگی سالمندان روستایی مورد بررسی SF شهرستان دشتی استان بوشهر را در بهمن‌ماه سال 1388 با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی 36 قرار داده است. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای، 69 سالمند روستایی که ملاک‌های ورود جهت تحلیل داده‌ها SPSS به مطالعه را دارا بودند، به عنوان نمونه پژوهش برگزیده شدند. از نرم افزار آماری 17 مستقل و تحلیل واریانس یکطرفه جهت بررسی رابطه متغیرهای دموگرافیک با t استفاده شد. همچنین از آزمون کیفیت زندگی استفاده گردید.

یافته ها: در بررسی رابطه کیفیت زندگی با متغیرهای دموگرافیک مشخص گردید که در دو قلمرو سرزندگی وسلامت روان باتوجه به سن و وضعیت تأهل، بین سالمندان تفاوت وجود دارد. (P<0/05) تفاوت آماری معناداری در کیفیت زندگی سالمندان مرد و زن مشاهده نشد (P>0/05) میانگین نمرات سالمندان با سواد قرآنی در قلمرو نقش فیزیکی، بالاتر از سالمندان بی‌سواد بود (0/016=P). همچنین مانگین نمرات کیفیت زندگی، ابعاد و قلمروهای آن به جز قلمرو عملکرد اجتماعی، پایین تر از متوسط بود.

نتیجه‌گیری: کیفیت زندگی سالمندان روستایی شهرستان دشتی پایین تر از متوسط است به‌طوری که احتیاج به رسیدگی فوری داشته و انجام مداخلاتی جهت بهبود کیفیت زندگی آن‌ها ضروری به نظر می‌رسد.