اهداف: مطالعه حاضر به منظور مقایسه تأثیر تمرین در آب و بیرون از آب بر کنترل تعادل م ردان سالمند سالم انجام شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه یک تحقیق نیمه تجربی با طرح پی شآزمون پس آزمون و با دو گروه مداخله ی تمرینی و یک گروه کنترل می باشد، که در آن 40 مرد سالمند سالم بالای 65 سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین در آب (13 نفر)، تمرین در بیرون از آب (12 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. دو گروه تمرین در آب و بیرون از آب هر کدام به مدت 6 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه به مدت 60 دقیقه، در تمرینات مشابه در دو محیط آب و بیرون از آب شرکت کردند. به گروه کنترل هیچ‌گونه تمرین خاصی داده نشد و به آن‌ها توصیه شد فقط فعالیت‌های معمولی روزانه خود را انجام دهند. تغییرات در تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها، قبل و بعد از دوره تمرین، به‌وسیله آزمون‌های ستاره و شارپند رومبرگ اندازه‌گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری، با استفاده از آزمون‌های آماری مناسب در سطح معنی‌داری 0/05>P با استفاده از نرم‌افزار SPSS (نسخه 16) انجام شد.

یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که اعمال برنامه تمرین در محیط آب و بیرون از آب می‌تواند باعث بهبود تعادل ایستا (P=0/005) و پویا (P=0/001) در مردان سالمند شود. همچنین تفاوت معنی‌داری بین داده‌های پس‌آزمون آزمودنی‌های گروه تمرین در آب و بیرون از آب با گروه کنترل در آزمون‌های تعادل ایستا و پویا دیده شد (P=0/05). با این حال تفاوت معناداری بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه کنترل مشاهده نشد (P=0/05). همچنین تفاوت معنی‌داری بین دو گروه تمرین در آب و بیرون از آب در آزمون‌های تعادل ایستا (P=0/5) و پویا (P=0/6) دیده نشد.

نتیجه‌گیری: براساس یافته های این پژوهش، به کارگیری تمرینات در آب و بیرون از آب منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا در سالمندان می‌شود؛ با این حال تفاوتی در استفاده از هر کدام از آن‌ها وجود ندارد .مطالعات بیشتری با حجم نمونه بالاتر و در گروه‌های مختلف سالمندان جهت تعیین تأثیر طولانی مدت این تمرینات پیشنهاد می‌شود.